Sonet od umarłych

[Alchemik]

falowały łąkami przedwczesne stokrotki
przebiśniegi zazdrosne w rymach do spełnienia
także te kwiaty z bajki w pamięci okrutnie
i motyle na wynos gnieżdżące się w trzewiach

a tu zima jak w garncu panoszy się w marcu
gdy poeta niecnota w rymie do... się grzebie
na nagrobku spisali że umarł był w tańcu
przyjaciele tańczyli byli mu na grobie

może spójrzcie pod stopy wszak przyjdą roztopy
wtedy to dla dziewczyny nie wspomnę z imienia
zakwitną wersy piękne choć własnej roboty

poeci nie nawykli zwyczajnie umierać
miodem wolą nakarmić owe pszczółki złote
w grobie się przewracają gdy poezji nie ma