Rozkoszne harfy

[Chrisiok]

Janko, pomysł z bandą bukanierów-faministek przedni! Niezwykła konstrukcja statku i kaprysy pani kapitan też fajny pomysł. W dialogach brak życia i emocji. Są bardzo suche, a narrator wydaje się jakby nie chwytał o co biega i kim jest ta kobieta spowita (swoją droga słowo trochę nie pasuje) w białą szatę. Żadna postać nie przykuła mojego wzroku, choć na tych kilka stron tekstu powinna już przynajmniej jakaś zabłyszczeć (błyszczy tylko cekinowe coś, czego nie opisałeś dokładnie i nie wiem czy to sukienka czy spódnica a reszta topless - trąca seksizmem, ale po prawdzie do takiego seksizmu nic a nic nie mam ). Wstęp nudnawy, ale lekki ton narratora opisującego dryfowanie nieszczęśnika potrafi zainteresować, nawet lekko rozbawić co sprawia, że chciałoby się czytać dalej - do momentu aż pojawiają się dialogi, potem mało trzymające się kupy opisy. Sam statek, jako że to opowieść o piratach, powinien zagrać w pewnym miejscu pierwsze skrzypce. Wiesz, morze, statek, załoga, szczegóły.

I jeszcze jedno. Przecież to jest fantasy jak w mordę jeżozwierza. Dlaczego mieści się w Sci-fi?

Poczytałbym więcej o tej feministycznej załodze. Ale dodaj do tego życia, wstrzyknij trochę emocjonalnego soku. Trochę więcej otoczenia które mógłbym odbierać różnymi zmysłami, nie tylko wzrokiem.