Mrok z duszy uwolniony
Mrok z duszy uwolniony, niszczy życie
Smutkiem się kieruje, nienawiścią
Szuka ofiary, którą mógłby zniszczyć
Jednak mrok z duszy uwolniony znika
Znika gdyż ofiar brak a na niebie
Bezkres dusz w mroku pogrążonych
Bezkres dusz które właścicieli szukają
Aby mrok uwolnić i trwać w swoim
Bezkresnym żywocie przez długie
Czasy przemyśleń i nadchodzącego światła
Ostatnie przemyślenia
Ostatnie przemyślenia , najpiękniejsze są , zmuszają do działania , gdy śmierć zapuka do drzwi , przemyślenia kończą się i odchodzą tak bez tęsknoty istnienia.
Dusza w mroku pogrążona
Dusza w mroku pogrążona gubi drogę,
życia szuka,
by mrok całkowicie nie pochłonął jej sensu istnienia.
Nadzieja
Nadzieją żyję , kocham ją , pożądam .
Nadziei nie można stracić ,
bo gdy nadzieję stracisz marny twój los ,
przypieczętowany w jasnym bezkresie życia.
Śmierć
Śmierci się obawiam , unikam jej .
Śmierć przeraża i lęk sprowadza po to by dusza śmierci się oddała
i żeby śmierć znowu tryumfowała.
Sens Życia
Sensu życia szukam pragnę go , pożądam go .
Sens życia w chaosie pogrążony bez miłości ,
bez pragnienia szuka ciała w którym mógł by zamieszkać.
Czarne Kruki
Czarne kruki , widziano na błękitnym niebie ,
pogrążone w chaosie , bez żadnych uczuć ,
gubią drogę aby umrzeć w szarym bezkresie życia.
Światło dla duszy
Czym że jest światło dla duszy przeznaczone?
Czym że jest dusza dla światła?
Drobnym pyłem czy tylko marnym wspomnieniem?
W mojej duszy światła brak
Czemuż to tak czy z powodu ludzi czy z powodu zwątpienia?
Jedno pewne bez światła drogi dusza nie zobaczy?
A więc czy kierować się światłem czy wybrać drogę zwątpienia?
Cierpienie Duszy
Nie umiem określić ile to już lat,
ludzie patrzą się na mnie bez żadnych uczuć.
A ja chciałbym aby spostrzegli moje cierpienie,
które ukrywam za ich kratami,
czy moje cierpienie nic dla nich nie znaczy? .
Przekopiowałem, podzieliłem na linijki i naprawiłem najbardziej rażące błędy..
A oto moje ostatnie poezje
Siatkówka
Siatkówka pięknym sportem jest
Rywalizacja zabawą jest
Siatkówkę kochają wszyscy
Siatkówka jest rozrywką
W szarym świecie naszego nędznego życia
Kobiety
Ah kobiety bez nich życie sensu nie ma
Bez kobiet życie smętne jest
Kobiety pocieszą , rozbawią
Przytulą mężczyznę którego boli
Lecz gdy stracimy piękne kobiety
W tedy świat pogrąży się
Aż po kres naszych dni
Czarne słońce i żołnierze ruszający w bój
Czarne słońce
Rusza po niebie
Drogę wskazuje
Żołnierzom ruszającym w bój
Oni ginąć chcą
Aby chwała ich pana
Dominowała nad światem
Życiem gardzą
Śmierci szukają
A czarne słońce
Czeka na ich dusze
Smutkiem pisane
Ze żalu smutek
Ze smutku pustka
Czemu tak jest
Co się z radością dzieje
Czy odchodzi czy znika
Smutek duszę ogarnia
Bo smutek odebrał mi chęć życia
Dla tej której nie ma
Jej już nie ma
Śmierć ją dogoniła
Mimo iż żyć chciała
Nie pocieszy , nie podniesie na duchu
Nie chce zapomnieć o jej uśmiechu
Nie chce zapomnieć o jej pięknych włosach
I oczach w słońce odziane
Ale jęj nie ma
a to smutek do mego serca sprowadza
(Utwór napisany po śmierci przyjaciółki)
Starość
Starości uniknąć chciałem
Jednak się nie dało
Starość przeraża mnie
To poczucie samotności
Opuszczenie przez innych
Najbardziej mnie przygnębia
Chęć poznania kogoś sprowadza
Kogoś tak starego jak ja
Ale szansą jest młoda śmierć
Umrzeć młodo cóż za niedorzeczność
A jednak po broń chwytam
A by śmierć niechybną sobie zadać?
Ale myśl mi przyszła
Iż starość to dar
Dar którego nie wolno odrzucić
Jeśli bym go odrzucił
Pustka ogarnęła by moich bliskich
Bo mimo iż stary to jednak
Radość przynoszę rodzinie całej
Od wnuków aż po dzieci moje
Prawdziwy Mrok
Prawdziwy mrok zniszczenia chce
Bliskich nam odbiera
Bo życie kruche i nietrwałe
Kto przetrwa kto przeżyje
O tym mrok zadecyduje
Król zaświatów sądzić nas wtedy musi
Umieramy niszczejemy
Ciała nasze gniją
Pokarmem się stają
Nasze wierzenia niczym się stają
Gdyż w tedy stajemy przed prawdziwym Bogiem
Czy jest nim Jhwe czy też Budda
Nikt tego nie wie
Lecz gdy mrok prawdziwy
Życie nam odbierze
W tedy poznamy boga prawdziwego
Wiecznego nad światem panującego
Mrok z duszy uwolniony, niszczy życie
Smutkiem się kieruje, nienawiścią
Szuka ofiary, którą mógłby zniszczyć
Jednak mrok z duszy uwolniony znika
Znika gdyż ofiar brak a na niebie
Bezkres dusz w mroku pogrążonych
Bezkres dusz które właścicieli szukają
Aby mrok uwolnić i trwać w swoim
Bezkresnym żywocie przez długie
Czasy przemyśleń i nadchodzącego światła
Ostatnie przemyślenia
Ostatnie przemyślenia , najpiękniejsze są , zmuszają do działania , gdy śmierć zapuka do drzwi , przemyślenia kończą się i odchodzą tak bez tęsknoty istnienia.
Dusza w mroku pogrążona
Dusza w mroku pogrążona gubi drogę,
życia szuka,
by mrok całkowicie nie pochłonął jej sensu istnienia.
Nadzieja
Nadzieją żyję , kocham ją , pożądam .
Nadziei nie można stracić ,
bo gdy nadzieję stracisz marny twój los ,
przypieczętowany w jasnym bezkresie życia.
Śmierć
Śmierci się obawiam , unikam jej .
Śmierć przeraża i lęk sprowadza po to by dusza śmierci się oddała
i żeby śmierć znowu tryumfowała.
Sens Życia
Sensu życia szukam pragnę go , pożądam go .
Sens życia w chaosie pogrążony bez miłości ,
bez pragnienia szuka ciała w którym mógł by zamieszkać.
Czarne Kruki
Czarne kruki , widziano na błękitnym niebie ,
pogrążone w chaosie , bez żadnych uczuć ,
gubią drogę aby umrzeć w szarym bezkresie życia.
Światło dla duszy
Czym że jest światło dla duszy przeznaczone?
Czym że jest dusza dla światła?
Drobnym pyłem czy tylko marnym wspomnieniem?
W mojej duszy światła brak
Czemuż to tak czy z powodu ludzi czy z powodu zwątpienia?
Jedno pewne bez światła drogi dusza nie zobaczy?
A więc czy kierować się światłem czy wybrać drogę zwątpienia?
Cierpienie Duszy
Nie umiem określić ile to już lat,
ludzie patrzą się na mnie bez żadnych uczuć.
A ja chciałbym aby spostrzegli moje cierpienie,
które ukrywam za ich kratami,
czy moje cierpienie nic dla nich nie znaczy? .
Przekopiowałem, podzieliłem na linijki i naprawiłem najbardziej rażące błędy..
A oto moje ostatnie poezje
Siatkówka
Siatkówka pięknym sportem jest
Rywalizacja zabawą jest
Siatkówkę kochają wszyscy
Siatkówka jest rozrywką
W szarym świecie naszego nędznego życia
Kobiety
Ah kobiety bez nich życie sensu nie ma
Bez kobiet życie smętne jest
Kobiety pocieszą , rozbawią
Przytulą mężczyznę którego boli
Lecz gdy stracimy piękne kobiety
W tedy świat pogrąży się
Aż po kres naszych dni
Czarne słońce i żołnierze ruszający w bój
Czarne słońce
Rusza po niebie
Drogę wskazuje
Żołnierzom ruszającym w bój
Oni ginąć chcą
Aby chwała ich pana
Dominowała nad światem
Życiem gardzą
Śmierci szukają
A czarne słońce
Czeka na ich dusze
Smutkiem pisane
Ze żalu smutek
Ze smutku pustka
Czemu tak jest
Co się z radością dzieje
Czy odchodzi czy znika
Smutek duszę ogarnia
Bo smutek odebrał mi chęć życia
Dla tej której nie ma
Jej już nie ma
Śmierć ją dogoniła
Mimo iż żyć chciała
Nie pocieszy , nie podniesie na duchu
Nie chce zapomnieć o jej uśmiechu
Nie chce zapomnieć o jej pięknych włosach
I oczach w słońce odziane
Ale jęj nie ma
a to smutek do mego serca sprowadza
(Utwór napisany po śmierci przyjaciółki)
Starość
Starości uniknąć chciałem
Jednak się nie dało
Starość przeraża mnie
To poczucie samotności
Opuszczenie przez innych
Najbardziej mnie przygnębia
Chęć poznania kogoś sprowadza
Kogoś tak starego jak ja
Ale szansą jest młoda śmierć
Umrzeć młodo cóż za niedorzeczność
A jednak po broń chwytam
A by śmierć niechybną sobie zadać?
Ale myśl mi przyszła
Iż starość to dar
Dar którego nie wolno odrzucić
Jeśli bym go odrzucił
Pustka ogarnęła by moich bliskich
Bo mimo iż stary to jednak
Radość przynoszę rodzinie całej
Od wnuków aż po dzieci moje
Prawdziwy Mrok
Prawdziwy mrok zniszczenia chce
Bliskich nam odbiera
Bo życie kruche i nietrwałe
Kto przetrwa kto przeżyje
O tym mrok zadecyduje
Król zaświatów sądzić nas wtedy musi
Umieramy niszczejemy
Ciała nasze gniją
Pokarmem się stają
Nasze wierzenia niczym się stają
Gdyż w tedy stajemy przed prawdziwym Bogiem
Czy jest nim Jhwe czy też Budda
Nikt tego nie wie
Lecz gdy mrok prawdziwy
Życie nam odbierze
W tedy poznamy boga prawdziwego
Wiecznego nad światem panującego
,,the last good bye, whne you will join me in tis river, R.I.P DIMM''