Czarna godzina - proza sierpień 2018

[Bruno Schwarz]

Czarna godzina miała nadejść nagle i niespodziewanie. Za rok, za dzień, po Wielkanocy, przed Bożym Ciałem, na Piotra i Pawła albo w środku letniej kanikuły. Nikt nie wiedział kiedy, ale już jej wyglądano. Ludzie szykowali się na nią, odejmując sobie od ust najlepsze kąski: marcepany, migdały, pańska skórka, chałwa z orzechami, karmelowe ciągutki, maślane ciasteczka - wszystko lądowało do metalowych pudełek po kawie, a te pod sterty świeżo wykrochmalonej pościeli, między kolorowe ręczniki, do pawlaczy z kompletem nowiutkich garnków. Wszędzie tam, gdzie się raczej nie zagląda, żeby człowieka nie korciło i żeby przypadkiem tego wszystkiego zawczasu nie zeżarł.

 

- Zostaw na czarną godzinę! – powtarzały matki, ciotki, babki, stryjenki, starsze siostry i kudłaty chłopak zostawiał, odkładał, chował, zagrzebywał i utykał.

 

Kiedy jedni mówili, że już się zaczęła, drudzy uspokajali, że to tylko takie przeczucie. Całe miasto wyczekiwało z niecierpliwością, wsłuchiwało się w dziwne odgłosy, wypatrywało przedziwnych błysków na niebie.

 

- Jak poznać, że już się zaczęła? – pytał kudłaty chłopak wszystkich, którzy wyglądali na ludzi z pewną wiedzą, na temat czarnych godzin.

 

- Może być taka sytuacja, że przegapisz czarną godzinę i ci przejdzie niepostrzeżenie – stwierdził dozorca.

 

- I co wtedy będzie? – dopytywał kudłaty.

 

- Nic – wtrącił się mleczarz. – Będziesz musiał czekać na następną.

 

- A może być taka, że od pierwszej sekundy będziesz czuł, że to już! I ja tam wolę wiedzieć. Wtedy otwieram pudełko z pierniczkami. – powiedział dozorca albo mleczarz, ale kudłaty chłopak już nie słuchał, ponieważ liczył uderzenia zegara na kościelnej wieży.

[Miranda Calle]

Doomsday by Schwart Trochę Schulz i Kafla. Te uderzenia na kościelnej wieży bardzo sugestywne.
Wrócę tu.

[Bruno Schwarz]

Doomsday by Schwart  Trochę Schulz i Kafla. Te uderzenia na kościelnej wieży bardzo sugestywne.
Wrócę tu.

Ci dwaj przez Ciebie wymienieni mają na mnie ogromy wpływ, ale nie zapominajmy tez o Myśliwskim i mojej ukochanej Weronice Murek   Dzięki za wizytę!

[Karen]

Ciekawa miniatura. Zakończenie faktycznie sugestywne, chociaż niby proste i zwyczajne.
Zgrabnie napisane, czyta się lekko. I jakoś tak przypominają się dawne czasy - te, w których samemu się nie żyło, ale coś babcie o nich przebąkiwały. Że kiedyś tak dobrze nie było, że ludzie martwili się ''na zapas'' i że takie łakocia to był specjał na wyjątkowe okazje... A może lepiej się nie obżerać i schować na czarną godzinę!
Zdecydowanie wyszła Ci ta miniatura.

Tylko pierwsze zdanie zaczęte od małej litery drażni oko czytelnika.

[Bruno Schwarz]

Ciekawa miniatura. Zakończenie faktycznie sugestywne, chociaż niby proste i zwyczajne.
Zgrabnie napisane, czyta się lekko. I jakoś tak przypominają się dawne czasy - te, w których samemu się nie żyło, ale coś babcie o nich przebąkiwały. Że kiedyś tak dobrze nie było, że ludzie martwili się ''na zapas'' i że takie łakocia to był specjał na wyjątkowe okazje... A może lepiej się nie obżerać i schować na czarną godzinę!
Zdecydowanie wyszła Ci ta miniatura.

Tylko pierwsze zdanie zaczęte od małej litery drażni oko czytelnika.

Dzięki!

[Lexis]

Zgrabnie napisana miniaturka. Faktycznie natychmiast nasuwają się opowieści babci o "czarnych godzinach"
Zostawiam po sobie cztery gwiazdki. Do piątej brakuje mi czegoś wyjątkowego, co by sprawiło, że tekst pozostałby w pamięci jeszcze długo po przeczytaniu.
Pozdrawiam!

[Bruno Schwarz]

Zgrabnie napisana miniaturka. Faktycznie natychmiast nasuwają się opowieści babci o "czarnych godzinach"
Zostawiam po sobie cztery gwiazdki. Do piątej brakuje mi czegoś wyjątkowego, co by sprawiło, że tekst pozostałby w pamięci jeszcze długo po przeczytaniu.
Pozdrawiam!

Dziękuję

[Grain]

Bruno czytam prawie każdą twoją miniaturę.

Polecam Giorgio Manganelli  Centuria.

Wprawdzie tam jest obsesja nicości, inne, przeciwstawne spojrzenie.

[Bruno Schwarz]

Bruno czytam prawie każdą twoją miniaturę.

Polecam Giorgio Manganelli  Centuria.

Wprawdzie tam jest obsesja nicości, inne, przeciwstawne spojrzenie.

Chętnie się zapoznam, Dziękı!

[Miranda Calle]

Powracam. Chodziła mi po głowie ta Twoja czarna godzina i mleczarz... Absolutnie zachwycona. 5/5.

[Bruno Schwarz]

Powracam. Chodziła mi po głowie ta Twoja czarna godzina i mleczarz... Absolutnie zachwycona. 5/5.

Cieszę się, że wracasz!

[Gunnar]

100% twojego stylu - klimat, absurd, surrealizm.
Z czystym sumieniem zostawiam 5*

[Bruno Schwarz]

100% twojego stylu - klimat, absurd, surrealizm.
Z czystym sumieniem zostawiam 5*

Dzięki!

[Gunnar]

Oto jeden z dwóch najlepszy, według naszych użytkowników (moim zresztą też ), utworów prozatorski sierpnia 2018 roku.

Serdeczne gratulacje

5 gwiazdeczek ode mnie nie dostanie, bo już dostał

[Bruno Schwarz]

Oto jeden z dwóch najlepszy, według naszych użytkowników (moim zresztą też ), utworów prozatorski sierpnia 2018 roku.

Serdeczne gratulacje

5 gwiazdeczek ode mnie nie dostanie, bo już dostał

Ogromne dzięki!