14-08-2012, 22:28
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 14-08-2012, 22:29 przez Hillwalker.)
Nie znalazłem w żadnym opisie mojego typu, więc uzupełniam:
Jedziesz w góry. Upewniłeś się, że dziecko będzie pod opieką, żona jest przychylnie usposobiona do wyjazdu, zatem spakowałeś plecak (masz to już opanowane), sprawdziłeś pociągi, autobusy, i jazda!
Pogoda nieco zbyt ciepła. Ścieżka, choć niestroma, sprawia że tętno rośnie, jednak od ostatniego wyjazdu upłynęło dobrych parę tygodni. Pocisz się. Atakują cię jakieś wredne owady. Przeklinasz pod nosem, ale idziesz dalej, nie jest źle. Rozmawiasz z turystami po drodze, mili ludzie w różnym wieku. Wreszcie docierasz do schroniska.
Piwo po osiem złotych. Współczynnik radości spada, po wypiciu krzywa znowu idzie odrobinę do góry. Jest dobrze, masz pokój tylko dla siebie. Zasłużony wypoczynek, książka, wieczór, chłodniej, przyjemniej, górska cisza...
Przybywa grupa turystów z Chorzowa. Typowe hałaśliwe hanysy. Piękna gwara, ale nie o tej porze! Grupa jest mieszana, czyli nie będą spali, no może rano. Wreszcie zasypiasz.
Następny dzień wita odmienną pogodą. Pada... Zaplanowałeś ambitną wędrówkę i znając siebie wiesz, że nie odpuścisz. Klniesz na czym świat stoi. Zdobywasz szczyt, widoków brak, śliskie kamienie, mokre gałęzie...
Dobra, wystarczy.
Dobrze opisałaś sposoby spędzania wakacyjnego czasu przez niektórych nibyturystów. Wcale nie są aż tak przejaskrawione jak mogłoby się wydawać. Na górskich szlakach spotykam prawdziwe niemoty, bez pojęcia o czymkolwiek związanym z wędrowaniem czy zwiedzaniem.
Jedziesz w góry. Upewniłeś się, że dziecko będzie pod opieką, żona jest przychylnie usposobiona do wyjazdu, zatem spakowałeś plecak (masz to już opanowane), sprawdziłeś pociągi, autobusy, i jazda!
Pogoda nieco zbyt ciepła. Ścieżka, choć niestroma, sprawia że tętno rośnie, jednak od ostatniego wyjazdu upłynęło dobrych parę tygodni. Pocisz się. Atakują cię jakieś wredne owady. Przeklinasz pod nosem, ale idziesz dalej, nie jest źle. Rozmawiasz z turystami po drodze, mili ludzie w różnym wieku. Wreszcie docierasz do schroniska.
Piwo po osiem złotych. Współczynnik radości spada, po wypiciu krzywa znowu idzie odrobinę do góry. Jest dobrze, masz pokój tylko dla siebie. Zasłużony wypoczynek, książka, wieczór, chłodniej, przyjemniej, górska cisza...
Przybywa grupa turystów z Chorzowa. Typowe hałaśliwe hanysy. Piękna gwara, ale nie o tej porze! Grupa jest mieszana, czyli nie będą spali, no może rano. Wreszcie zasypiasz.
Następny dzień wita odmienną pogodą. Pada... Zaplanowałeś ambitną wędrówkę i znając siebie wiesz, że nie odpuścisz. Klniesz na czym świat stoi. Zdobywasz szczyt, widoków brak, śliskie kamienie, mokre gałęzie...
Dobra, wystarczy.
Dobrze opisałaś sposoby spędzania wakacyjnego czasu przez niektórych nibyturystów. Wcale nie są aż tak przejaskrawione jak mogłoby się wydawać. Na górskich szlakach spotykam prawdziwe niemoty, bez pojęcia o czymkolwiek związanym z wędrowaniem czy zwiedzaniem.