A ja się tu pokłócę z smtk9 (masz jakiś pomysł na spieszczenie nicka?):
właśnie to przejście przez ekstrema uruchomiło we mnie rozumienie postaci. Wcześniej miałam wrażenie trochę podobne do obserwowania czegoś, co jest dla mnie dziwne(wstrętne?), dzięki tej rozmowie oddzielałam fizyczność transeksualistów od psychicznych aspektów związku bohaterów.
Wstręt przeniosłam na medyczne, chirurgiczne aspekty transformacji, na wiedzę o kolejnych metamorfozach fizycznych. Tu właśnie pojawia się pytanie: dlaczego? po co? I niezależnie od moich odpowiedzi - dostaję odpowiedź w opowiadaniu: żeby być szczęśliwym. I to każe mi uszanować bohaterów, choć nie towarzyszę im w koncepcji szczęścia.
właśnie to przejście przez ekstrema uruchomiło we mnie rozumienie postaci. Wcześniej miałam wrażenie trochę podobne do obserwowania czegoś, co jest dla mnie dziwne(wstrętne?), dzięki tej rozmowie oddzielałam fizyczność transeksualistów od psychicznych aspektów związku bohaterów.
Wstręt przeniosłam na medyczne, chirurgiczne aspekty transformacji, na wiedzę o kolejnych metamorfozach fizycznych. Tu właśnie pojawia się pytanie: dlaczego? po co? I niezależnie od moich odpowiedzi - dostaję odpowiedź w opowiadaniu: żeby być szczęśliwym. I to każe mi uszanować bohaterów, choć nie towarzyszę im w koncepcji szczęścia.
Granice mego języka bedeuten die Grenzen meiner Welt. [L. Wittgenstein w połowie rozumiany]
Informuję, że w punktacji stosowanej do oceny zamieszczanych utworów przyjęłam zasadę logarytmiczną - analogiczną do skali Richtera. Powstała więc skala "pozytywnych wstrząsów czytelniczych".
Informuję, że w punktacji stosowanej do oceny zamieszczanych utworów przyjęłam zasadę logarytmiczną - analogiczną do skali Richtera. Powstała więc skala "pozytywnych wstrząsów czytelniczych".