Dyskusja na temat narkotyków.

[Accattone]

Dążenie do destrukcji jest nieuniknione, a mniej dramatycznie można je nazwać po prostu "przemijaniem". Trzeba jednak przyznać, że nim dojdzie do destrukcji ostatecznej i definitywnej, będą zachodzić fazy przejściowe, które mogą jeszcze (ale nie muszą - kwestia przemian świadomościowych ogółu ludzkości) przynieść czasy bardzo dla rozwoju ludzkości korzystne. Tęsknota za starymi czasami tęsknotą, ale poziom życia, przynajmniej w wymiarze codziennego komfortu, bezpieczeństwa, a przede wszystkim dostępu do informacji/technologii diametralnie wzrasta od czasów średniowiecza - niedocenianie tego uważam za niesprawiedliwość osądu. To właśnie dostęp do tych dwóch głównych dobrodziejstw cywilizacji (informacja i technologia) zwiększa potrzebę rozszerzania wolności jednostki i przestrzeni, by móc tę wolność wykorzystywać.
Wy, wszelkiej maści konserwatyści i reakcjoniści, chcielibyście widzieć w postępie tylko złe strony. Tymczasem przyniósł on, nawet w tym parszywym wieku XX, szereg tak dużych ułatwień i udogodnień, że przy namyśle nad nimi nie trudno popaść omal w euforię: rozwój medycyny (prowadzący do wydłużenia średniej długości życia i ograniczenia zgonów wśród dzieci), nowe podejście do psychologii i pedagogiki, z tzw. "bezstresowym wychowaniem" włącznie, dalej: ułatwienie przemieszczania się na niewyobrażalne niegdyś odległości - w godzinę możesz znaleźć się w stolicy najbliższego kraju, czasem nawet bez paszportu, dalej: Internet z Wikipedią - nie musisz iść do biblioteki, by przewertowawszy kilka opasłych tomów, znaleźć interesujące cię w danej chwili zdanie. Wymieniać dalej? To jest, panie złoty, piękne!

Jeżeli nie widzimy nic złego w tym, że ćpa jeden człowiek, to nie możemy mieć nic przeciw temu, by ćpał cały kraj

Traktujesz tu zbiorowość jako sumę podobnych elementów, co na pierwszy rzut oka wydaje się podejściem logicznym i matematyczną koniecznością. Nie jest tym jednak w istocie - społeczeństwo nie jest sumą jednostek, tak jak, dla przykładu, przestrzeń nie jest sumą punktów, a czas nie jest sumą niezależnych od siebie momentów (tak jak to chcieli widzieć eleaci, w wyniku czego doszli do swych idiotycznych wniosków). W istocie pomiędzy pojęciem jednostki wolnej, a pojęciem społeczeństwa (nie mówiąc już o takich abstraktach jak państwo) nie ma różnicy ilościowej, a jakościowa i to tak duża, że można ją uznać za ontologiczną przepaść.
Nie uważam, że wszyscy mogą przyjmować tzw. narkotyki w równym stopniu - jak ktoś ma tzw. "mocną głowę" to wypije pół litra na raz i tragedii z tego nie będzie, z kolei inny nie powinien był w życiu nawet powąchać piwa, bo może go to doprowadzić do niechcianej zguby za parę lat. Nie szukajmy dla nich wspólnego mianownika!