Słomkowy kapelusz

[Julia]

Powiem tak: to nie tylko mój grzech. Wielu poetów zmaga się z podobnym problemem ( ja tylko piszę wiersze). Łaskawi krytycy mówią, że są rozpoznawalni. Jednak dokładna analiza potwierdza podobne konstrukcje i sposób podania myśli.  Są fani i są przeciwnicy. Podobnie w prozie. Przeczytałam 15 wspaniałych książek Murakamiego. W każdej rzeczywistość przefiltrowana jest w podobny sposób. Każdemu z nas, piszących, zdarzyło się, że czytelnik odkrył zupełnie nowe przesłanie, ponieważ startował z  innego progu wrażliwości.  Zmieniamy się codziennie: myśl, słowo, obraz - rozumienie. Zwłaszcza gdy znajdziemy się na pechowym zakręcie. Wiersz dedykuję dwóm panom M.

Pechowy zakręt
 
Po przejściu lawiny zapada cisza,
czysta jak górski lodowiec.

Cień coraz dłuższy.
Przypomina bezlistne drzewo,
z którego dawno odleciały ptaki.
Ich śpiew wciąż jeszcze słychać.

Nastała nowa rzeczywistość
przefiltrowana przez umysł.
Co dzień staję się innym człowiekiem.

Nie zaglądam do skrzynki pocztowej