Nóż

[Maskotka]

Trochę to wszystko chaotyczne, przypomina wiersz toniczny, ale nie do końca. Druga zwrotka wygląda na z zupełnie skąd inąd. W warstwie językowej urzekający neologizm "strumiennej", ale już "czerwinej" dziwne i niepotrzebne. Chyba, że miało być "czerwinnej"? Poza tym mnóstwo archaizmów, które może i kojarzą się z poetyckością, ale kojarzyć się a być to dwie zupełnie różne rzeczy. A to stare słownictwo gryzie się ze współczesną formą wiersza. Treść jest mimo tego zrozumiała, ale nie obyło się bez kilku nieścisłości. Po pierwsze: otchłanie ... jedna wieczności druga piekielna. Zaryzykowałabym stwierdzenie, że w takim razie obie są wieczności. Po drugie, czemu nóż jest skromny? Prawdę mówiąc brzmi to dosyć dziwnie, podobnie jak siła pozorna lub nagła. Co ma pozorność (i czy siła może być pozorna?) do nagłości? I perełka na koniec:
krwi z martwego trupa
w okolicach kręgosłupa
Efekt komiczny jest tutaj uzyskany dwojako. Po pierwsze dzięki zastosowaniu rymu częstochowskiego. Po drugie dzięki pleonazmowi.
Wreszcie dochodzimy do sfery znaczeniowej. Wiersz, jeśli dobrze zrozumiałam, zadaje nam pytanie - co może popchnąć człowieka do zabicia drugiego człowieka? Jednocześnie nie daje nam niestety żadnych podpowiedzi, co sądzi o tym sam autor. Silne zabarwienie emocjonalne wiersza służy tylko przedstawieniu, nie refleksji. Pozostajemy postawieni przed faktem.