Stąd do wieczności

[Black Moon]

Stąd do wieczności, czyli historia pewnego złamanego serca:

Patrzę na Ciebie niewidzącymi oczami
siedzisz tuż obok mnie z twarzą zalaną łzami

lecz już po chwili Cię tracę giniesz w ciemnościach
zostałem sam odpływam w ramionach nicości

inaczej czas płynie godzina jest sekundą
wszystko szybciej przemija "za rok" jest już jutro

przemijają tygodnie miesiące i lata
a wszystko co czuję to bleknący Twój zapach

i choć obiecałaś że zawsze będziesz przy mnie
to już nie wyczuwam Cię żadnym moim zmysłem

odeszłaś bezpowrotnie odeszłaś maleńka
a w na wpół martwym ciele kruche serce pęka

i wracam znów za mgłę z takim trudem przegnaną
odłączą mnie od maszyn nim znów wzejdzie rano