Sekcja zwłok

[starysta]

wymyty z wszystkiego
na zimnym kamieniu
w swoje ciało zerknę

kiedy kirem mnie okryją

złotą nicią poszyty
zechcę pomiędzy szwami
wniknąć w moją
nową rzeczywistość
teraz
spokojną i niezmąconą.

taki oprawiony brudnym
nożem
życia
w drogę do piekła
nie pytam czy jestem ten sam

jedynie serce czyste pozostało
w duszach przyjaciół


Wiem bardzo dobrze, że co pierwsze to najlepsze.
Zamykasz oczy i piszesz. Każda ingerencja jest bardzo trudna, nawet po odleżeniu na półce
Dodasz jedno słowo a rodzi się nowy wiersz, gorszy.