Koń na księżycu

[Alchemik]

Przeglądając prywatne wiadomości w celu usunięcia nadmiaru, natknąłem się na przepiękną miniaturę autorstwa Mirandy.

Koń na księżycu

srebro szkli się na szybach
szklany blask przydymia zmrok
tam na księżycu siedzi koń
toczy się po kopule nieba
a z każdą chwilą jest ich coraz mniej
- konia, księżyca i nieba

Nie mogłem odmówić sobie przyjemności, żeby dodać wątek o krowie skaczącej przez księżyc.

w dole ostała krowa przeżuwająca

niemal całość łąki

po drugiej stronie szyb okularów

zaraz  uleje dodatek do mlecznej drogi

i płatków kukurydzianych

niewydojona męską ręką

przeskoczyła niebożę przez

to czego ubywa


Wiersz hybrydowy wygląda tak

srebro szkli się na szybach
szklany blask przydymia zmrok
tam na księżycu siedzi koń
toczy się po kopule nieba
a z każdą chwilą jest ich coraz mniej
- konia, księżyca i nieba

 w dole ostała krowa przeżuwająca

niemal całość łąki
po drugiej stronie szyb okularów
zaraz stworzy dodatek do mlecznej drogi
i płatków kukurydzianych
niewydojona męską ręką
przeskoczyła niebożę przez
to czego ubywa

Mam nadzieję, że Mirinda mnie nie ukatrupi, ale ta jej miniatura mnie zauroczyła.