***(myśli szarą wstęgą)

[Ero]

myśli szarą wstęgą
wiją się wokół skroni
zaciągam się mocno twoim monologiem
dym w płucach
formuje się w subtelne motyle
drżące cienie
wypływające kącikiem ust
wypłowiały okrąg
rozpłynął się z ostatnim słowem

niedozobaczenia

[Insomnia]

piękny opis rozwlekł się w mojej wyobraźni.
Wszystko idealnie, a ostatni wers calkiem mną ruszył.
Ero jak zawsze na plus.

[Sundance Kid]

To jest Twój najlepszy wiersz jaki czytałem, Ero.

"zaciągam się mocno twoim monologiem"

[Noir]

Witam,
Na mnie tez zrobił ogromnie wrażenie przez swoją delikatność, czuć w tym kobieca rękę.

"dym w płucach
formuje się w subtelne motyle" mistrzostwo

[Kali]

Pięknie Ero, przepięknie.
Uwielbiam Twoje teksty, są delikatne,a jednocześnie dosadne.
Trafiają do mnie.

Kali

[Ero]

Dziękuję, bardzo dziękuję

[Kheira]

Ostatnio zachęcałam do lektury wierszy naszych forumowych poetów, więc teraz czas na forumowe poetki.


Eterycznie, delikatnie, kobieco i z wdziękiem.

Pozdrawiam.

---

ocena: 8/10

[Apocalypto]

Bardzo ładny, subtelny wiersz. Najbardziej trafia do mnie zakończenie:
"drżące cienie
wypływające kącikiem ust
wypłowiały okrąg
rozpłynął się z ostatnim słowem

niedozobaczenia"
Bardzo poetycko, a przy tym dosadnie i czuć w tym chłód towarzyszący rozstaniu(przynajmniej ja to tak interpretuję)

Apo

[FantaSmaGoria]

ładnie, subtelnie, przyjemnie - odświeżam

[vysogot]

a jest co odświeżać. Mi przed oczyma stanęła sytuacja w barze i babka słuchająca faceta który za dużo gada, mimo tego, że z początku był fajny to jednak "pfff, z dymem" i nara. Dobrze skrojony i ostatnie słowo na duży plus. Co więcej Fantasmagoria, coraz bardziej kojarzę za czym przepadasz. Pozdrawiam.

[FantaSmaGoria]

Vysogot, poezja kobieca nie jest szczytem moich marzeń. Są oczywiście wyjątki, jak Ero czy Kheira, które uwieść słowem umieją.
I chociaż różne wiersze czytuję, to mój podmiot lubi się ukrywać pod woalem androgynii. Jeśli można tak to nazwać.
Pozdrawiam serdecznie.

[vysogot]

Sama andrygonia to już woal swojego rodzaju, a co dopiero jeszcze pod sobą ukryty! Tak, czyli równouprawnienie także w smaku literackim, zupełna już mieszanka, kwintesencja cech obojga i treści każdego z nich w jednym, wiersze obojnakie, ale z charakterem. No, no, masz ty wymagania ale ja też takie lubię, to całkiem niezły azymut do ćwiczeń.

[FantaSmaGoria]

Mnie androgynia nie zdaje się być woalem - sama w sobie jest cechą pośrednią pomiędzy czymś bardzo męskim a kobiecym. Nie widzę w niej nic kamuflującego, raczej próbę substytucji cech przeciwnej płci.
Lubię walczyć ze stereotypami; jestem kobietą słuchającą męskiej muzyki, lubiącą sztuki walki i rudą, żeby tego było mało.
Mogłabym postarać się być bardziej szablonowa - mogłabym słuchać poezji śpiewanej, brzydzić się brutalnością, a włosy przemalować na blond - bo brzydkich rzeczy kobiecie robić czy lubić nie wypada.
Ale po co? I nie jest to bynajmniej podyktowane próbą wyróżnienia się, raczej chęcią życia w zgodzie ze sobą.
Feministką nie jestem też.

A delikatnego ducha emancypacji można wyczuć nawet w wierszu na górze.
Kobiecość kobiecości nierówna.