W każdej szczelinie jest przepaść (poprawiony)

[Miranda Calle]

Poczemu?

[Toya]

Szczerze? To chyba najsłabszy Twój tekst, przynajmniej z tych, które miałam okazję gdzieś czytać. 
Nie dopatrzyłam się niczego, co mogłoby zatrzymać mnie na dłużej. Ale nie przejmuj się, każdemu 
zdarzają się słabsze teksty.

Do następnego.

[mirek13]

Poczemu?

No właśnie nie wiem, poczemu.

[Miranda Calle]

Najsłabszy - może. Ale nie deprecjonujący Autorki. Pod żadnym względem. Ani artystycznym, ani estetycznym.
Julio (piękny wybrałaś pseudonim, doprawdy!), nie ustawiaj w poszukiwaniu swej drogi - właściwie już ją znalazłaś, jednak by ustrzec się przed oskarżeniami o nadmiar patosu, wstrzemięź swą wrażliwość. Suchy opis wywołuje, niestety, więcej emocji niż same emocje.

[mirek13]

Lepiej gada.
Trzeźwieje.
Nikt nie deprecjonował tu autorki.
Walka szła ze szkodnictwem komentatorskim.

[Julia]

Nigdy tak do końca nie idę ślepo w kierunku zmian. Wyznam, że wystawiając wiersz mam świadomość słabych punktów; staram się nie iść w kierunku pop-poezji i nie zaspakajam oczekiwań czytelników. Słowa nie wychodzą z ciszy, ani z milczenia. W przypadku tego wiersza nie potrafiłam się zdystansować. Emocje i moja natura tworzyły słowa. Przedobrzyłam, 'bo to nie ja mam być sentymentalna, tylko odbiorca ma się wzruszyć'. Zrozumiałam, że ten tekst ma być oszczędny, ponieważ patos ( w tym przegadanie i wszelkie ozdobniki) rozprasza. Mirando, mam swój skromny styl i nie zamierzam powielać wierszy pisanych pod sznurek - jakże podobnych do siebie. Ginie poezja i giną pszczoły. Nie dajmy się zwariować. Dziękuję.

[Miranda Calle]

Ten Twój skromny styl wywołał właśnie małą burzę - i to możesz sobie policzyć na plus. Bo nie ma wielu utworów, skłaniających do tak obszernych dyskusji

[mirek13]

Gucio prawda.
Tę małą burzę, wywołało udowadnianie stosowania patosu we współczesnej poezji.
I nie mam pojęcia, dlaczego nie można mieć własnego stylu, bez jego stosowania.
Zapewniam Cię, Julio, że można.

[Julia]

Gucio prawda.
Tę małą burzę, wywołało udowadnianie stosowania patosu we współczesnej poezji.
I nie mam pojęcia, dlaczego nie można mieć własnego stylu, bez jego stosowania.
Zapewniam Cię, Julio, że można.

Ależ ja się nie upieram, ja z tym walczę, aczkolwiek nie tak szybko jakbym chciała.

[Miranda Calle]

Julio, przepraszam za prywatę, ale dyskusja pod Twoim wierszem zainspirowała mnie do napisania satyry na patos 

[Julia]

Julio, przepraszam za prywatę, ale dyskusja pod Twoim wierszem zainspirowała mnie do napisania satyry na patos 

Więc już nie powiem o kobiecie - Wenus, nazwę ją cipą.

[Miranda Calle]

Julio, przepraszam za prywatę, ale dyskusja pod Twoim wierszem zainspirowała mnie do napisania satyry na patos 

Więc już nie powiem o kobiecie - Wenus, nazwę ją cipą.

Taak!!! 

[Julia]

Julio, przepraszam za prywatę, ale dyskusja pod Twoim wierszem zainspirowała mnie do napisania satyry na patos 

Więc już nie powiem o kobiecie - Wenus, nazwę ją cipą.

Taak!!! 

Tylko nie wiem czy moje ucho tego pragnie. Czy chcąc żyć trzeba się uczyć nowej mowy?

[Miranda Calle]

To już trzeba by zapytać eksperta

[mirek13]

"Kochana cipa grochowa", to jedno z moich, najpieszczotliwszych wyrażeń.
Faktycznie, ucz się.
Ludzi też, bo z czasami radzisz sobie świetnie.