Spacery z nosem

[pointofview]

Spacery z nosem


Uwikłany w rondo z kapeluszem,
wysoko nosił metaforę głowy
całkiem nie związaną z podstawą,
niekiedy puszczał ją wolno jak balonik.

Zaświadczał o tym pokaźny nos,
który podążał przodem, a za nim
misternie powyginane słowa
w formie domyślników dla niektórych.

Na samym końcu przenośni
dreptała wszędobylska kropka.
Gdy zamyślał się na kilka przecznic,
obsikiwała chichotem znaki zakazu.

Nagminnie kupował książki i atrament,
na salonach wydawał dużo,
także pieniędzy.
Całą resztę miał w nosie.

Nie obawiał się cudzysłowów
rzucanych w gwiazdy.
Zawsze nosił eleganckie lakierki
i poglądy.

[Grain]

https://www.youtube.com/watch?v=7Cf2bKJTNac

[pointofview]

... ech.

[Marcin Sztelak]

Zgrabny wiersz, chociaż spodziewałem się mocniejszej puenty.

[pointofview]

... jakiej?

[Miranda Calle]

Sztelak miał na myśli ucieranie nosa. Zum Beispiel.

[pointofview]

... raczej jakiś atak nosem, może smarkanie na wroga lub zarażanie kichaniem na odleglość? No już sam nie wiem...

[Miranda Calle]

No to też byłaby mocna pointa. Ale ja jestem za rozkwaszeniem nosa, Mister Sailor. Twarda, męska sprawa Ćśś... Krytyk też człowiek i swoje poczucie humoru ma. Ha!

[pointofview]

... co? żeby podmniotowi facjatę demolować...? To tylko krytyk może tak...

[Marcin Sztelak]

Ech, nos jaki jest, każdy widzi, nie to chyba koń...

[Miranda Calle]

Bo poezja to nie kwiatki i ptaszki. To ma być pot, krew i łzy!

[pointofview]

... i guziki.

[Marcin Sztelak]

I inne, o których nie warto, ba nawet nie należy, wspominać.

[Miranda Calle]

No, lepiej nie wspominać, bo nam tu Guantanamo urządzą