Przy składaniu wieńców

[Grain]

Mój ojciec był śniegiem w porzeczkach.

Przenajświętsza Dziewica przed Banderowcami

okryła go osmaloną nałęczką z resztek strzechy

i zadaszyła. Na zawsze.

Odnosił, odrzucał do bunkrów pniaki i żegnał serią na krzyż.

Kiedy już z mamą żęli żyto na nowe poszycia,

zza miedz waliły obuchem głosy siekier.

[Miranda Calle]

Lirycznie o jednym z najtrudniejszych momentów historii. Frazy do zapamiętania.
Jeden z Twoich najlepszych.
5/5.

[Marcin Sztelak]

To pan pojechałeś. Świetny wiersz, doskonale skomponowany

[Grain]

Zero fantazji.

Na Hrubieszowszczyżnie to nie był tylko lipiec - stąd faktyczne zdarzenie w naszym sadzie.

Obok żyli rezuny znani z nazwisk, ba nawet przechwalali się po wódce, że byli Banderowcami.

Po wojnie nie ukarani, nie wysiedleni, z mieszanych małżeństw, tutaj nie było akcji Wisła.

I nie było samosądów.

Nawet jeszcze w latach siedemdziesiątych mieszkające tam siostry /jedna, czterolatka zaznała uciekinierki/ bały się nocnego szczekania psów.

[nebbia]

Zero fantazji.

Na Hrubieszowszczyżnie to nie był tylko lipiec - stąd faktyczne zdarzenie w naszym sadzie.

Obok żyli rezuny znani z nazwisk, ba nawet przechwalali się po wódce, że byli Banderowcami.

Po wojnie nie ukarani, nie wysiedleni, z mieszanych małżeństw, tutaj nie było akcji Wisła.

I nie było samosądów.

Nawet jeszcze w latach siedemdziesiątych mieszkające tam siostry /jedna zaznała uciekinierki/ bały się nocnego szczekania psów.

Tak też odebrałam, potrzebny, prawdziwy, poruszający do bólu.
Gdybym mogła, ode mnie wiersz otrzymałby 6/5

Gratuluje Grain, prosto, niepatetycznie, szczerze i finezyjnie - chociaż wiem, takie rany bolą.

Serdecznie