Palacz

[PeteDoherty]

Nie lubię poezji, ale niektóre stany umysłu nastrajają do grafomańskich prób pisania styropianem po szkle . Dlatego też zamieszczam dwa teksty: "Herbata z listkiem" i "Palacza", które niby mają mieć coś wspólnego z poezją. Dobra wiadomość dla krytyków: Z pisaniem wierszem miałem styczność tylko skrobiąc te dwa teskt, dalej nie zamierzam plamić swym analfabetyzmem tegoż gatunku .

Palacz

jestem palaczem w swoim ciele
gdy spaceruję w zimnym mieście
dorzucam wciąż do swego serca
czerń kalorycznego węgla

w swoim sercu węgiel spalam
z ust i nosa bucha para
a w uszach graja dzikie bębny
idące psalmy i gawędy

śni mi się płaszcz czarny jak noc
i czarna noc długa jak płaszcz
zapewniam cię, że niebezpieczny
jest w obłąkanych oczach strach

śni mi się godzina zemsty
kiedy świat stanie przede mną
zapewniam cię, że bladość twarzy
jest barwą wojenną

mogłem strumienie spóścić z żył
albo rozchuśtać się pod mostem
gardzę powszednią kromką śmierci
żyje swym buntowniczym postem

młody i silny psychopata
bez godła i sztandaru
w którego głowie tańczy szaman
a w sercu pali czarny palacz

[Sundance Kid]

Jak na jeden z pierwszych wierszy, które napisałeś, to nie jest źle. Wręcz przeciwnie.

Jedna uwaga : "spóścić" - poprawnie : spuścić.

Jestem ciekawy co powiedzą inni czytelnicy na Twój debiut.

Pozdrawiam.

[PeteDoherty]

Jezu, za ortografa należy mi się za karę tydzień trzeźwości .

[Tajm]

Ostatnie cztery wersy całkowicie wymiatają;] Kilka genialnych metafor Naprawdę pod wrażeniem jestem, że tylu ludzi tworzy tak wyśmienite rzeczy powiem teraz jak emo-nastolatka (kompletnie nic nie mam do emo i nastolatek;]) Całkowicie się odnalazłem w tym wierszu

Pozdrawiam czas