Nostalgia

[starysta]

otwieram stary zeszyt
pożółkłe kartki
sypią się prochy kwiatów
znalazłam też kolec

którędy odleciały
dni zakochanych
wszystko co życie
mieści się w starych okładkach

miłości
nie dotykając nieba
odleciały

spokojna czekam na powroty ptaków

[wojbik]

Dobry kawałek poezji, naprawdę. Tylko to:

czy wszystko co życie
mieści się w starych okładkach

Trochę dziwnie brzmi.

Pozdrawiam i powodzenia!

[Kruk]

Na chwilę obecną napiszę, że mnie z kolei zacytowany wyżej kawałek pasuje, mimo że z punktu widzenia logicznego, czegoś tam brakuje. Ale to, czego nie ma, istnieje między linijkami, jak dla mnie.
Ostatnia zwrotka - jakże prawdziwa, skąd ja to znam.
Ostatnia linijka - ona czeka na powrót tego, co odeszło, tylko że to przyjdzie w innej formie. Albo czeka na powrót ptaków, żeby zaczęło się coś nowego.
Ciekawy wiersz.