Literacka kokaina

[Pasiasty]

poczuj
będzie o tobie marzyć
jak o jagodowym soku
w gwiazdach
i wymiesza łyżką
białe pestki

widzisz
zaciska powieki
przy trzęsieniu ziemi
od uderzeń twego serca
przy oddechów hałasie
jak w tunelach metra

pochłoń
zapętlony jak tornado
wir wodny wysysający
z niej smutki
bez błędnika uniesiony
ponad fale

nie spoczniesz
by zamalowywać plamy
od spoconych stóp
na ścianach samotności
dopóki nie powróci
ekstatyczna wena

[piórko7]

Podoba mi się ten wiersz. Dokładnie odzwierciedla uczucia, które szargają poetą tuż przed napisaniem wiersza. Nie znam się na budowie, ale wydaje mi się, że jest w porządku.