|
LIPIEC W NASHVILLE
|
26-05-2011, 19:59
Włóczę się ulicami miasta zaglądam do śmietników pełnych fioletowych gwiazd spłodzonych przez skórzanego clowna który w przypływie szczerości szepnął mrużąc żółte szklane oczy że skoro jestem ciągle w drodze to znaczy że daleko mi do mechanicznego nieba 6 maja 2011 
27-05-2011, 23:47
4,5 na 5 ze wskazaniem na 4. "Mechaniczne niebo" kojarzy mi się z filmem Papierowy księżyc (czy nieźle kumam?
 ).
"Τοῖς ἐγρηγορόσιν ἕνα καὶ κοινὸν κόσμον εἶναι, τῶν δὲ κοιμωμένων ἕκαστον εἰς ἴδιον ἀποστρέφεσθαι."
Ηράκλειτος --- Αποσπάσματα, fragmentum B 89 
28-05-2011, 07:57
Mnie się kojarzy z "Mechaniczną pomarańczą".
Czasami jesteśmy panami świata, częściej jego cieniem.
30-05-2011, 10:00
Zakręcone i piękne. Niezwykłe skojarzenia. W twoim najlepszym stylu. Chyba takiego lubię Cię, mike, najbardziej. Gratuluje wyobraźni.
30-05-2011, 11:47
Przegadałeś go. W sumie cały wiersz to jedno zdanie wielokrotnie złożone, przekombinowane. Za dużo to środków stylistycznych. Wydają się wciśnięte na siłę i zamiast dodawać smaczku do treści, komplikują przekaz.
You'll never shine
Until you find your moon To bring your wolf to a howl. --- Saul Williams
Nie mogę się z Tobą zgodzić co do kwestii przegadania wiersza.
Jest on zbity i treściwy, nie ma tam polewania wody. Są moje osobliwe skojarzenia, ale taki już mam styl. Po prostu nie lubię/nie umiem pisać szortów, na zasadzie jakichś sprowadzonych do niezbędnego minimum, skrótów myślowych. Pozdrawiam 
30-05-2011, 13:43
Oryginalne zestawienia słów i kojarzenie na zasadzie abstraktu bardzo mi się spodobało. Groteskowe jest to tylko z pozoru, jako że jest tu głębszy sens jak myślę: poszukiwanie sensu życia, bycie w ciągłej drodze. Fajne.
Zgodzę się z tym, że jest zbity, właśnie za bardzo zbity. Co do treści - to polemizowałbym. Bo o ile te fragmenty:
Włóczę się ulicami miasta zaglądam do śmietników skoro jestem ciągle w drodze to znaczy że daleko mi do mechanicznego nieba mają w sobie zrozumiałą treść i zwykły, szary czytelnik jak ja może je sobie zinterpretować na swój sposób, to ten fragment: pełnych fioletowych gwiazd spłodzonych przez skórzanego clowna który w przypływie szczerości szepnął mrużąc żółte szklane oczy jest tak naładowany środkami stylistycznymi, że treść gubi się pośród nich. No bo jak się ma do treści wiersza skórzany clown i fioletowe gwiazdy? Mam wrażenie, że to są właśnie te Twoje "osobliwe skojarzenia", które dla zwykłego czytelnika nie mają żadnego sensu. Dla Ciebie, jako autora może i tak - ale ja nie widzę tu ani treści, ani związku z resztą wiersza. Dlatego napisałem, że jest przegadany i przeładowany. You'll never shine
Until you find your moon To bring your wolf to a howl. --- Saul Williams
30-05-2011, 15:03
Skórzany clown i fioletowe gwiazdy nadają mu odjazdowy charakter, ponieważ lubię absurd i groteskę.
Stąd w moich wierszach roi się od nawiedzonych krasnali ogrodowych, śpiewających sztucznych szczęk oraz blaszanych kanarków nucących skoczne bossanovy. Nie ja pierwszy i nie ja ostatni tak piszę. Pozdrawiam 
30-05-2011, 15:12
Nie ma tu żadnego absurdu ani groteski, przynajmniej nie w wierszu. Dla mnie ten clown i fioletowe gwiazdy nie mają żadnej wymowy. Root ma rację, to tylko zaciemnia tekst, jeśli chodzi o odbiór. Jednak skoro dla ciebie to coś znaczy
30-05-2011, 15:13
Rozumiem. Do mnie akurat taki rodzaj poezji nie dociera, nie czuję tego. Aczkolwiek nie neguję - obiektywne ocenianie poezji nie ma sensu, jako że istotą poezji jest subiektywny odbiór. Oczywiście zdarzają się grafomańskie gnioty, których nijak poezją nazwać nie można, ale to już wchodzenie w offtop, aczkolwiek ciekawy i może warty osobnego wątku w Kawiarence.
Pozdro. You'll never shine
Until you find your moon To bring your wolf to a howl. --- Saul Williams
|
|
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
|
