|
***(Karmili mnie wrzaskiem)
|
|
12-10-2010, 15:51
Karmili mnie wrzaskiem
Skrzywdzonego sumienia Nie pozwalając milczeć Gdy stałam w szeregu Wyuczyli moją pamięć dźwięku obojętności Karząc całować sobie stopy Gdy byłam w żałobie Wyryli w pamięci Gorzki smak prawdy Wysyłając w ciemność 
12-10-2010, 15:57
'gdy byłam w żałobie' burzy harmonię i rytm, ale nie da się ukryć, że idzie Ci to coraz lepiej :-) Kondensuj trochę więcej metafor i będzie si :-)
Namaste, El Tigre
to be a struggling writer first you need to know how to struggle
12-10-2010, 15:59
Bo się zarumienię, Rodzony Pasiasty Bracie [>.<]
Pomyślę, co z tym fantem zrobić. W sumie, dzięki. 
12-10-2010, 16:10
Pozwolisz, że nie będę interpretować, Duś? Dla ścisłości mogę napisać, że tylko Ty sama wiesz, co chciałaś przekazać i komu ;p
Wygląda na to, że powinnaś tworzyć więcej utworów poetyckich, bo dajesz radę. 'Wyuczyli moją pamięć dźwięku obojętności Karząc całować sobie stopy Gdy byłam w żałobie' ----> Najlepsza strofa, jak dla mnie ;] Pozdrawiam, Sol
Jestem użytkownikiem Forum Literackiego. Interpretuję, jak czuję. Proszę o rzeczową i konstruktywną krytykę.
12-10-2010, 16:38
Dzięki Sol za słowa otuchy.
Jakoś się w poezji nie czuję, więc pewnie jak przejdzie mi "natchnienie" bądź "wena" na wiersze - przestanę ;] No, ale dzięki. Duś
12-10-2010, 17:14
Obok dwóch poprzednich Twoich wierszy przeszłam obojętnie. A ten na troszkę mnie zatrzymał. Zwłaszcza początki strof przemawiają do mnie.
"Karmili mnie wrzaskiem Skrzywdzonego sumienia (...) Wyuczyli moją pamięć dźwięku obojętności (...) Wyryli w pamięci Gorzki smak prawdy" Czekam na kolejne poetyckie wynurzenia :-) 
12-10-2010, 17:50
Okropnie kojarzy mi się z pewną piosenką Turbo. Dorosłe dzieci, dokładniej. ;] A okropnie nie dlatego, że ten utwór jest plagiatem (broń boże), ale po prostu z braku innego słowa.
I nie będę nic już mówić. No, prawie. Ujęłaś mnie tym wierszem. 
24-11-2010, 21:02
Świetne! Skojarzyło mi się z Elegią o [chłopcu polskim] Baczyńskiego (którego uwielbiam). Może nie cały wiersz, ale początek jakoś tak... wydaje mi się podobny (to komplement jakby co
 )
25-11-2010, 21:23
naprawdę niezły klimat, wciąga i nie pozostawia obojętnym. OK.
Pisz i komentuj. Pozdrawiam. 
17-02-2011, 17:36
Wiersz czyta się bardzo przyjemnie. Zaryzykuję stwierdzenie, że jest to twój najlepszy tekst, jaki przeczytałem. Jednak w oczy rzuca się powtórzenie słowa "pamięć". Jest to dość irytujące i poetyckość wiersza trochę na tym ucierpiała.
Pozdrawiam.
"Człowiek jest mostem, a nie celem." F. Nietzsche
23-02-2011, 20:59
Kilka małych zmian
 Karmili mnie wrzaskiem Skrzywdzonego sumienia Nie pozwalając milczeć Gdy stałam w szeregu Wyuczyli mój umysł dźwięku obojętności Karząc całować im stopy Gdy byłam w żałobie Wyryli w pamięci Gorzki smak prawdy Wysyłając w ciemność 
Hmmm zlikwidowałaś powtórzenie.
klimat ten sam, wszystko ok. zastanawiałabym się tylko czy umysł nie lepiej zamienić na myśli a tak czysto technicznie: Karmili mnie wrzaskiem Skrzywdzonego sumienia Nie pozwalając milczeć Gdy stałam w szeregu Wyuczyli mój umysł czy z mój nie możnaby zrezygnować? dźwięku obojętności Karząc całować im stopy Gdy byłam w żałobie Wyryli w pamięci Gorzki smak prawdy Wysyłając w ciemność To tylko takie luźne sugestie. pozdrawiam, Kali Rezygnuję z udzielania się na forum.
Wszystkim, którzy na to zasługują, wielkie dzięki za poświęcony czas i uwagę.
01-03-2011, 09:39
Karmili wrzaskiem
Skrzywdzonego sumienia Nie pozwalając milczeć Gdy stałam w szeregu Wyuczyli umysł dźwięku obojętności Karząc całować stopy Gdy byłam w żałobie Wyryli w pamięci Gorzki smak prawdy Wysyłając w ciemność
Duśka... Imho mnie powinnaś zostawić... I tylko się zastanawiałam czy im nie zastąpić słowem sobie... A nie wywalić wszystkie zaimki...
Rezygnuję z udzielania się na forum.
Wszystkim, którzy na to zasługują, wielkie dzięki za poświęcony czas i uwagę. 
01-03-2011, 13:42
[quote='Duśka' pid='20876' dateline='1286895095']
Wyuczyli moją pamięć dźwięku obojętności Karząc całować sobie stopy Gdy byłam w żałobie Dość nieszczęśliwe zestawienie sformułowań. Mnie zaciemnia ono sens wiersza w tym fragmencie. Burzy jego jednoznaczność, wyczuwalną wyraźnie w całym tekście. Co to znaczy -wyuczyć pamięć dźwięku obojętności? Logicznie - milczenie nie jest dźwiękiem (jest jego zaprzeczeniem), ale na pewno jest wyrazem obojętności. Poza tym pamięć charakteryzuje się tym , że przenosi ją wiele nośników i z racji konstrukcji naszej świadomości w zasadzie nie występuje w postaci jedno-nośnikowej (najczęściej dźwięk współistnieje z obrazem). Czyż nie lepiej i logiczniej zwrotka ta zabrzmiała by na przykład tak: Zaszczepili moją pamięć obojętnością Karząc całować sobie stopy Gdy byłam w żałobie Albo: Nauczyli moją pamięć Dźwięczeć obojętnością Karząc całować sobie stopy Gdy byłam w żałobie W tej wersji, to dźwięczenie milczenia nawet przekornie dodaje smaczku tekstowi. Pozdrawiam.
Każda droga jest prosta, gdy wiedzie do celu.
A cel jest jasny, jeśli w mroku jak pochodnia świeci. Znajdziesz ścieżkę tajemną wśród zarosłych wielu i skrzydło drugie niechybnie odszukasz - rycerzu błędny, zdradzony rumieńcem |
|
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
|
