Ocena wątku:
  • 0 głosów - średnia: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Guzik
#1
teraz to ja podnoszę z ziemi guzik
bezcenny i bezwartościowy przedmiot
praktyczny symbol ludzkiej cywilizacji

spinam nim koszulę najbliższą ciału
i wieki całe nadwegetatywnego myślenia

jego megalityczna praktyczność
budzi mój zachwyt zupełnie tak samo
jak odkrycie brzemiennej krągłości wszechświata

dumnie łączę nim dualizm własnej osobowości
aż po próżnię dziurek w zasmarkanym nosie

28112010
Odpowiedz
#2
Dobry wiersz, świetnie poprowadzony. Leciutko przegadany, ale tylko leciutko. Ja to czytam tak (jeśli można):

podnoszę z ziemi guzik
bezcenny i bezwartościowy
praktyczny symbol cywilizacji

spinam nim koszulę najbliższą ciału
i wieki całe nadwegetatywnego myślenia

jego megalityczna praktyczność
budzi zachwyt zupełnie tak samo
jak odkrycie brzemiennej krągłości wszechświata

dumnie nim łączę dualizm własnej osobowości
aż po próżnię dziurek w zasmarkanym nosie


Pointa, geniusz! Już wiem, że chętnie będę zaglądał do Twoich utworów, mają w sobie to "coś". A Tobie polecam lekturę wierszy Jacka Podsiadło - jestem prawie pewien, że Ci się spodoba! (Kilka jego kawałków umieściłem w wątku "Ulubione wiersze" w dziale Kawiarenka.)
You'll never shine
Until you find your moon
To bring your wolf to a howl.
--- Saul Williams
Odpowiedz
#3
Dzięki. Miło miSmile
Odpowiedz
#4
Mnie się guziki kojarzą z Herbertem. Tu powinny?
Zabawiam się słowami, których dawno brak.
Odpowiedz
#5
Witaj PiagizeloSmile
Lubię Herberta. Jego "Kamyk" jest dla mnie czymś bardzo istotnym. Ale i jego kamyki jakby miały coś wspólnego z tymi, które to rozbłyskując spadały i w groby przeciekały "W Weronie" NorwidaSmile
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości