Nieśmiertelny

[Hillwalker]

Maestro wypłyń z muszli i korzystaj z karmy. Nie chcę, abyś padł z głodu.
Po krótkiej rozmowie z wodnymi podopiecznymi i dostarczeniu niezbędnej do przeżycia karmy,

Powtórzenie, poza tym tutaj "karma" kojarzy mi się z... KARMĄ. Ale to mój odbiór, nie zawracaj sobie głowy.

- Czy możesz to zrobić, nie będąc widocznym dla Wyznaczonego? Tak jakoś... bo ja wiem? Zajść od tyłu i kropnąć kosą? - zapytał Król Podziemia.

Świetne!

- ... schudnąć o dwadzieścia jeden gramów

waga duszy

Próby Śmierci przestraszenia Monka są przezabawne, szczególnie scenka w autobusie.

- Załamka - powiedział szeptem i ukrył twarz w kościstych dłoniach.

- Moja była małżonka - wyjaśnił Hades. - Zabrała wszystko, nawet moje kochane maleństwa: Dziubutka, Sylię i Maestro. Chciała zabrać również Cerbera, ale biedny piesio uciekł gdzieś ze strachu. Mam nadzieję, że wróci.
„To żaden powód do zmartwień. Nie przepadam za tym szczekającym dupowłazem. Żal mi tylko starego Hadesa. Znamy się przecież tak długo, prawie od Początku Wszystkiego" - pomyślał Żniwiarz.

Początkowo myśl Żniwiarza potraktowałem jako dalszy ciąg wypowiedzi Hadesa. Myślę, że akapity zapobiegły by takim nieporozumieniom.

Udane opowiadanie, znajdzie się bardzo wysoko w moim prywatnym "Rankingu Utworów Prozatorskich Forum Via Appii"