Trzy razy NIE.
Nie obchodzi mnie, kto z kim sypia, niech sobie to robi w swojej sypialni. Spoko.
Nie uważam jednak, że normalnym jest, aby osoby homoseksualne zawierały związki małżeńskie czy adoptowały dzieci. Otóż, po pierwsze, małżeństwo jest związkiem kobiety i mężczyzny. Taki układ daje naturalną możliwość spłodzenia potomstwa, ergo: przedłużenia gatunku. W związku z powyższym, homoseksualizm nie jest zgodny z naturą, jest wynaturzeniem, przez co nie można dawać mu praw przysługujących heteroseksualistom. Jeżeli para homoseksualna boleje, że nie będzie mogła po sobie dziedziczyć, albo coś w tym rodzaju, to albo niech spiszą testament, albo założą spółkę cywilną i tam ustalą zasady zarządzania majątkiem. Co do szumnych odwiedzin w szpitalach i braku dostępu do informacji o pacjencie - na Boga, nigdy mi się nie zdarzyło, aby ktokolwiek zapytał mnie, kim jestem dla pacjenta.
Moim zdaniem zezwolenie na adopcję dzieci dla par homoseksualnych, które ze swojej pozycji własnych mieć nie mogą, będzie krzywdą dla przysposobionych. Dlaczego? Ponieważ dzieci takie od początku będą miały wpojony zaburzony model rodziny. A przecież rodzina, w ujęciu socjologii, to rodzice plus przynajmniej jedno dziecko.
Silne naciski ze strony środowisk gejowskich sprawiły, że ludzie czują się mieszkańcami zaścianka, jeżeli gremialnie i radośnie nie popierają parad, manifestacji czy debat dotyczących przyznania praw rodziny parom homoseksualnym. A przecież jeszcze nie tak dawno, bo ledwo kilkadziesiąt lat temu, homoseksualizm uznawany był za taką samą chorobę psychiczną jak np. schizofrenia. Czy ktoś kiedyś widział paradę schizofreników? Czy schizofreników się leczy, czy wmawia się społeczeństwu, że ewriting iz okiej?
Odwracając nieco temat, zakładając, że homoseksualizm chorobą nie jest, a jedynie preferencją seksualną, to czy ktoś widział paradę osób rozkoszujących się miłością francuską? Nie, ponieważ to, co kto robi w łóżku, o ile nie jest gwałtem albo pedofilią, nikogo, poza samymi partnerami, interesować nie powinno.
Na koniec mojego ciemnogrodzkiego wywodu pozwolę sobie przytoczyć dowcip, pięknie obrazujący, że teraz wszystko, co jest mniejszością ma większe prawa niż większość. Jak pisał Waldemar Łysiak,parafrazując, teraz najlepiej byłoby być homoseksualną mieszkającą w Ameryce, wywodzącą się z Korei Północnej buddystką. Najlepiej czarną.
A oto obiecany żarcik, niestety, bardzo prawdziwy:
Pewien Amerykanin miał niewielką firmę, prosperowała dobrze, jednak przyszły ciężkie czasy i musiał kogoś zwolnić. Siadł tedy ze swoimi wieloletnimi pracownikami i wyłuszcza im problem.
- Nie możesz mnie zwolnić, bo jestem samotną matką - powiedziała Patricia
- Nie możesz mnie zwolnić, bo jestem niepełnosprawny. To byłaby dyskryminacja! - powiedział Bob
- Nie możesz mnie zwolnić, ponieważ jestem czarny - powiedział Roger - To byłaby dyskryminacja rasowa
- Nie możesz mnie zwolnić, ponieważ jestem tuż przed emeryturą - powiedział Henry - to byłaby dyskryminacja ze względu na mój wiek
- Nie możesz mnie zwolnić - powiedział Abdul - ponieważ jestem muzułmaninem. To byłaby dyskryminacja na tle religijnym.
Właściciel firmy zasępił się, bo nie miał jak bronić się przed tymi argumentami. Wzrok wszystkich padł na młodego, zdrowego , białego mężczyznę. Ten, speszony odrzekł
- Wiecie, wydaje mi się, że chyba jestem gejem...
To tyle z moich ust o poprawności politycznej próbującej nam wmówić, że "tylko to jest normalne, co jest bardziej nachalne".
Pozdrawiam.
Nie obchodzi mnie, kto z kim sypia, niech sobie to robi w swojej sypialni. Spoko.
Nie uważam jednak, że normalnym jest, aby osoby homoseksualne zawierały związki małżeńskie czy adoptowały dzieci. Otóż, po pierwsze, małżeństwo jest związkiem kobiety i mężczyzny. Taki układ daje naturalną możliwość spłodzenia potomstwa, ergo: przedłużenia gatunku. W związku z powyższym, homoseksualizm nie jest zgodny z naturą, jest wynaturzeniem, przez co nie można dawać mu praw przysługujących heteroseksualistom. Jeżeli para homoseksualna boleje, że nie będzie mogła po sobie dziedziczyć, albo coś w tym rodzaju, to albo niech spiszą testament, albo założą spółkę cywilną i tam ustalą zasady zarządzania majątkiem. Co do szumnych odwiedzin w szpitalach i braku dostępu do informacji o pacjencie - na Boga, nigdy mi się nie zdarzyło, aby ktokolwiek zapytał mnie, kim jestem dla pacjenta.
Moim zdaniem zezwolenie na adopcję dzieci dla par homoseksualnych, które ze swojej pozycji własnych mieć nie mogą, będzie krzywdą dla przysposobionych. Dlaczego? Ponieważ dzieci takie od początku będą miały wpojony zaburzony model rodziny. A przecież rodzina, w ujęciu socjologii, to rodzice plus przynajmniej jedno dziecko.
Silne naciski ze strony środowisk gejowskich sprawiły, że ludzie czują się mieszkańcami zaścianka, jeżeli gremialnie i radośnie nie popierają parad, manifestacji czy debat dotyczących przyznania praw rodziny parom homoseksualnym. A przecież jeszcze nie tak dawno, bo ledwo kilkadziesiąt lat temu, homoseksualizm uznawany był za taką samą chorobę psychiczną jak np. schizofrenia. Czy ktoś kiedyś widział paradę schizofreników? Czy schizofreników się leczy, czy wmawia się społeczeństwu, że ewriting iz okiej?
Odwracając nieco temat, zakładając, że homoseksualizm chorobą nie jest, a jedynie preferencją seksualną, to czy ktoś widział paradę osób rozkoszujących się miłością francuską? Nie, ponieważ to, co kto robi w łóżku, o ile nie jest gwałtem albo pedofilią, nikogo, poza samymi partnerami, interesować nie powinno.
Na koniec mojego ciemnogrodzkiego wywodu pozwolę sobie przytoczyć dowcip, pięknie obrazujący, że teraz wszystko, co jest mniejszością ma większe prawa niż większość. Jak pisał Waldemar Łysiak,parafrazując, teraz najlepiej byłoby być homoseksualną mieszkającą w Ameryce, wywodzącą się z Korei Północnej buddystką. Najlepiej czarną.
A oto obiecany żarcik, niestety, bardzo prawdziwy:
Pewien Amerykanin miał niewielką firmę, prosperowała dobrze, jednak przyszły ciężkie czasy i musiał kogoś zwolnić. Siadł tedy ze swoimi wieloletnimi pracownikami i wyłuszcza im problem.
- Nie możesz mnie zwolnić, bo jestem samotną matką - powiedziała Patricia
- Nie możesz mnie zwolnić, bo jestem niepełnosprawny. To byłaby dyskryminacja! - powiedział Bob
- Nie możesz mnie zwolnić, ponieważ jestem czarny - powiedział Roger - To byłaby dyskryminacja rasowa
- Nie możesz mnie zwolnić, ponieważ jestem tuż przed emeryturą - powiedział Henry - to byłaby dyskryminacja ze względu na mój wiek
- Nie możesz mnie zwolnić - powiedział Abdul - ponieważ jestem muzułmaninem. To byłaby dyskryminacja na tle religijnym.
Właściciel firmy zasępił się, bo nie miał jak bronić się przed tymi argumentami. Wzrok wszystkich padł na młodego, zdrowego , białego mężczyznę. Ten, speszony odrzekł
- Wiecie, wydaje mi się, że chyba jestem gejem...
To tyle z moich ust o poprawności politycznej próbującej nam wmówić, że "tylko to jest normalne, co jest bardziej nachalne".
Pozdrawiam.
Marks BorderPrincess napisał(a):Kto tam był sędzią, bo czegoś nie czaje. Skoro Laik zaledwie kopnął w udo, a Andrzej trafił z pięści w twarz, to czemu Laik wygrał turniej?