Sundance Kid pisze list do Butcha Cassidy'ego

[Erazma Michalus]

Hm, zaprząta panu myśli Dean Moriarty, prawda? Allen, Jack to byli wspaniali ludzie, komuż to nie zaprzątali głów, i wcale nie mam na myśli kobiecych, pięknych czaszek, a przynajmniej nie tylko. Pamiętam, spotkałam kiedyś ich ekipę, rozgadani, rozpici, porozbijani na kawałeczki w wielkim domu na przedmieściach Nowego Orleanu. To był jeden organizm, ludzka zupa-krem, choć chyba jednak niedokładnie zmiksowana. I mimo że zawsze uważałam, że Kerouac nigdy nie potrafił kończyć, wiele rzeczy trwało i trwało, i faktycznie zgadza się to z moją filozofią wiecznego plateau, to zawsze pozostaje niedosyt, chciałoby się jeszcze, ale zawsze był słodki. Jednak wracając do naszych baranów, pan ma tak wspaniałe wzorce i idoli, że nie sposób spieprzyć potem swojej twórczości, bo zwyczajnie wstyd by było pisać pod byle czym o Allenie i Salu, prawda? Tutaj nie ma wstydu, proszę pana. Jeju, a ja chyba znowu pokręciłam imiona. A moim ulubieńcem z bandy i tak na zawsze pozostanie Old Bull Lee, zaprosiłabym pana na "Nagi Lunch", ale erazmus, głupi będzie zazdrosny.

Z jednym zamkniętym oczkiem.
Pozdrawiam.