Ciemka

[wojbik]

Podleć do mnie,
nie do światła,
co słodki cień gnie,
nie leć!... Będziesz martwa.

Przysiądź mi beztrosko na ramieniu,
uderz miłośnie skrzydłami,
rozkoszuj się w chłodnym płomieniu,
gorejącym pomiędzy myślami.

Rozrzuć swą grzywę,
bódź w płótno wspomnień,
wybij w nich wyrwę,
noc w purpurowy wieczór odmień.

Skryj się, gdzie chcesz,
w zamieci co serce tnie,
ale nim opuścisz ten wiersz,
zabierz ze sobą moją łzę.