ad tekst
Teksty obyczajowe na ogół nie są moją mocną - czytelniczo - stroną.
W wypadkutego tekstu - ponieważ zasadniczo warstwa fabularna jest mocno wyhamowana (bo i tekst ma linie prosta jak drut) - trudno będzie znaleźć jakieś konkretne uwagi spójnosciowe, ale
1. Sugestia Polaka sugeruje, że to jakieś wczesne lata 90te (obecnie albo by ktoś go znał z nazwiska, albo w ogóle olał.
tym niemniej
- mówi sie o walentynkach, które do Rosji zawędrowały (choć mogę się mylić, ekstrapoluje Polskę) sporo po 1990. I to obchodzi na poziomie, na kórym nikt nawet nie parsknie, że to coś nowego.
- biznesmen w Rosji (a już na pewno ktoś o tej nazwie) jest czyms całkiem nowym - termin pojawił sie tez po roku 1990. Tymczasem tutaj pojawia sie blisko końca co w związku z odwróconą chronologia oznacza - prawie najwcześniej. I też bez żadnego odnosnika że tojakaś nowość.
- w tym czasie Rosja sama była po przejściach (a nawet przez jakiś czas była WNP). Choc jest to duża część rosyjskiego ducha przełomu wieków (i murbeton dotknęła ludzi, którzy wszak są juz wtedy dorośli, więc musieli być świadomi upadku komunizmu) - w tekście nie ma nic. Za to wspomniany jest Polak.
te wszystkie uwagi mozna podsumować jako jedną - Lwów jest tylko dekoracją. Nie ma różnicy czybohaterowie mieszkają we Lwowie czy w Tokio, czy Nowym Jorku.
W tym tekście to tylko nazwy.
A szkoda.
2. Odwrócenie chronologii wydaje sie niczemu w tym tekście nie służyć. To znaczy - możnaby te rozdziały napisać w kolejności chronologicznej i tak naprawdę nie byłoby żadnej różnicy - ten manewr nie dał żadnego nowego spojrzenia na fabułe, po prostu był.
3. Z punktu widzenia fabularnego rozdziały 3-4-5 mogłyby być w zasadzie w dowolnej kolejności. Tak wiem - dzieci rosną. Ale to tak naprawdę wszystko. We wszystkich trzech oni już są małżeństwem i już mają dzieci. I układa im się dobrze (wyskok z Iriną jest krótkotrwały i jednorazowy - pojedyncza kłótnia trwająca jeden wieczór to nie kłótnia)
Ogólnie boli mnie brak uchwycenia realiów (poza nazwami własnymi). Dobry czas, dobre miejsce, tylko równie dobrze mógłby byc to fantasyland. Na historie nie miałoby to wpływu absolutnie żadnego.
Postacie - spójne i konsekwentne, choć przyznam nie mają ci one tam wiele do roboty. To znaczy - za wyjątkiem końcówki, którą dałas na początku - jest to kochająca się rodzina działająca według wzorca kochającej się rodziny.
Nie są to postacie jakoś oszołamiająco złożone, ale po prowadzone są od początku do końca z konsekwentnym zamysłem - i sensownie grane.
ALE
pomimo tego - sam warsztat na poziomie technicznym - pisania zdań, łączenia ich w akapity, konstruowania dialogu - nie pozostawia wiele do życzenia.
Uważam, że znalazłszy sobie jakieś mainstreamowe miejsce pewnie mogłabyś ten tekst próbować puścić i miała szanse na publikację.
Warsztat to teraz podstawa, determinuje jak piszesz historie, które sobie wymyślisz.
Ty już go masz, więc to jest spory bonus.
Dodam też, że masz doskonały zmysł "marketingu" pisarskiego.
Co prawda obojetnie było, gdzie akcja będzie się działa, ale umieszczenie jej na wschodzie - w dzisiejszych czasach - działa dobrze na odbiór. Sama zmiana nazwisk ze Smith na Usowa jest - marketingowo własnie - plusem.
Pisze poważnie i ten system - jakkolwiek uważam, że to nie powinno funkcjonować - działa.
Podobnie odwrócenie chronologii, mimo, ze z punktu widzenia fabuły nieistotne (istotne to jest w 'memento'), mimo, ze tak naprawdę jest tylko przetasowaniem rozdziałów - daje literackie "punkty".
To wyczucie - nawet jeśli jest całkowicie podświadome - może Ci sporo ugrać.
Ostatecznie
7/10
Dobry wynik.
______
a.d Natasza
Nie widzę sensu.
Teksty obyczajowe na ogół nie są moją mocną - czytelniczo - stroną.
W wypadkutego tekstu - ponieważ zasadniczo warstwa fabularna jest mocno wyhamowana (bo i tekst ma linie prosta jak drut) - trudno będzie znaleźć jakieś konkretne uwagi spójnosciowe, ale
1. Sugestia Polaka sugeruje, że to jakieś wczesne lata 90te (obecnie albo by ktoś go znał z nazwiska, albo w ogóle olał.
tym niemniej
- mówi sie o walentynkach, które do Rosji zawędrowały (choć mogę się mylić, ekstrapoluje Polskę) sporo po 1990. I to obchodzi na poziomie, na kórym nikt nawet nie parsknie, że to coś nowego.
- biznesmen w Rosji (a już na pewno ktoś o tej nazwie) jest czyms całkiem nowym - termin pojawił sie tez po roku 1990. Tymczasem tutaj pojawia sie blisko końca co w związku z odwróconą chronologia oznacza - prawie najwcześniej. I też bez żadnego odnosnika że tojakaś nowość.
- w tym czasie Rosja sama była po przejściach (a nawet przez jakiś czas była WNP). Choc jest to duża część rosyjskiego ducha przełomu wieków (i murbeton dotknęła ludzi, którzy wszak są juz wtedy dorośli, więc musieli być świadomi upadku komunizmu) - w tekście nie ma nic. Za to wspomniany jest Polak.
te wszystkie uwagi mozna podsumować jako jedną - Lwów jest tylko dekoracją. Nie ma różnicy czybohaterowie mieszkają we Lwowie czy w Tokio, czy Nowym Jorku.
W tym tekście to tylko nazwy.
A szkoda.
2. Odwrócenie chronologii wydaje sie niczemu w tym tekście nie służyć. To znaczy - możnaby te rozdziały napisać w kolejności chronologicznej i tak naprawdę nie byłoby żadnej różnicy - ten manewr nie dał żadnego nowego spojrzenia na fabułe, po prostu był.
3. Z punktu widzenia fabularnego rozdziały 3-4-5 mogłyby być w zasadzie w dowolnej kolejności. Tak wiem - dzieci rosną. Ale to tak naprawdę wszystko. We wszystkich trzech oni już są małżeństwem i już mają dzieci. I układa im się dobrze (wyskok z Iriną jest krótkotrwały i jednorazowy - pojedyncza kłótnia trwająca jeden wieczór to nie kłótnia)
Ogólnie boli mnie brak uchwycenia realiów (poza nazwami własnymi). Dobry czas, dobre miejsce, tylko równie dobrze mógłby byc to fantasyland. Na historie nie miałoby to wpływu absolutnie żadnego.
Postacie - spójne i konsekwentne, choć przyznam nie mają ci one tam wiele do roboty. To znaczy - za wyjątkiem końcówki, którą dałas na początku - jest to kochająca się rodzina działająca według wzorca kochającej się rodziny.
Nie są to postacie jakoś oszołamiająco złożone, ale po prowadzone są od początku do końca z konsekwentnym zamysłem - i sensownie grane.
ALE
pomimo tego - sam warsztat na poziomie technicznym - pisania zdań, łączenia ich w akapity, konstruowania dialogu - nie pozostawia wiele do życzenia.
Uważam, że znalazłszy sobie jakieś mainstreamowe miejsce pewnie mogłabyś ten tekst próbować puścić i miała szanse na publikację.
Warsztat to teraz podstawa, determinuje jak piszesz historie, które sobie wymyślisz.
Ty już go masz, więc to jest spory bonus.
Dodam też, że masz doskonały zmysł "marketingu" pisarskiego.
Co prawda obojetnie było, gdzie akcja będzie się działa, ale umieszczenie jej na wschodzie - w dzisiejszych czasach - działa dobrze na odbiór. Sama zmiana nazwisk ze Smith na Usowa jest - marketingowo własnie - plusem.
Pisze poważnie i ten system - jakkolwiek uważam, że to nie powinno funkcjonować - działa.
Podobnie odwrócenie chronologii, mimo, ze z punktu widzenia fabuły nieistotne (istotne to jest w 'memento'), mimo, ze tak naprawdę jest tylko przetasowaniem rozdziałów - daje literackie "punkty".
To wyczucie - nawet jeśli jest całkowicie podświadome - może Ci sporo ugrać.
Ostatecznie
7/10
Dobry wynik.
______
a.d Natasza
Nie widzę sensu.