Co miesiąc to samo

[Gunnar]

Gunnar... piszę peel, ale to ja... życie na obczyźnie jest niewyobrażalnie ciężkie jeśli się kocha Polskę. Myślę o niej codziennie i tęsknię nieustannie...
Dziękuję za odwiedzinki i komentarz - jestem gorącą zwolenniczką natury - i las jest w tym wierszu moją odskocznią - miejscem na żale, radość, tęsknotę za krajem, smutki i wszystko inne - on jest taki niewzruszony, żyje swoim życiem obojętnie co się dzieje na tym pokręconym lecz cudownym świecie. Zachwyca mnie jego cisza i to, że przyjmuje moje łzy bez paniki, aplauzu czy konsternacji, ściera je tylko i osusza powiewem niestety nie polskiego wiatru - lepsze to niż brak jakiegokolwiek lasu. Ciepło pozdrawiam

To widzę, że mamy kilka wspólnych cech.
Niegdyś rozważałem wyjazd za granicę, ale powstrzymało mnie własnie przekonanie, że nigdy nie będę się tam czuł "jak u siebie" w przeciwieństwie do mieszkania w jakimkolwiek miejscu w Polsce. Też kocham naturę - w lecie spędzam w lesie i na łąkach 2-3 godziny dziennie, i to najlepiej odnawia wewnętrzny spokój i życiowy "zen"
Pozdrawiam