Dzień

[Miranda Calle]

Jak te masywy chmur, które przemierzała. Choć wielkie i nieprzejednane, to nie masywne

znośnie leciutkie jak zwiewna pianka we wfruwającej filiżance kawy porannej z porcelanowych ziaren przesypujących się naokoło w sicie Cumulonimbus-Cirrusa. 

Przepraszam, ale nie wiem, o co chodzi w tym zdaniu.

Ona była rześka! Ona była lekka!

Zamiast "ona" lepiej "jakże" / "ależ".

To było wszystko w pomarańczy!

Tzn? Warto doprecyzować.


Bardzo smakowity kawałek poetyckiej prozy. Gdzieniegdzie brakuje przecinków, niepotrzebne inwersje (jednak proza, choć poetycka).
Tytuł nieadekwatny do tekstu... Jakby zabrakło Ci inwencji