Czemu moim kosztem

[gorzkiblotnica]

A oczywiście, że człowiek często nie wie, czy jego aktualny stan zdrowia zagraża życiu, czy też nie. Zdarzają się bowiem stany dające duże dolegliwości, tak, że wydaje Ci się, że jesteś trzy ćwierci od śmierci. Związane z utratą przytomności i takie tam. Wszystko wygląda paskudnie, a zagrożenia nie ma. Z drugiej strony niejeden ma tak, że funkcjonuje pozornie dobrze a śmierć ma za progiem. Dam Ci dwa przykłady, z czego jeden przerobiłem na własnej skórze.

Mój dobry kumpel przeziębił się. Że jest bardzo ważny w pracy i na zwolnienie bardzo nie mógł iść, brał jakieś grypeksy i podobne leki objawowe. Trzymał się więc całkiem dobrze. Dostał takiej dolegliwości, że jak się położył to mu się robiło duszno. No ale co to dla faceta. Spał na siedząco. Wreszcie poszedł do lekarza, a ten go zapakował do karetki i prosto do szpitala. Nawet po piżamkę do domu nie pozwolił jechać. Okazało się, że chłopak miał już tak zaawansowane obustronne zapalenie płuc, że prawdopodobnie w ciągu następnej doby utopiłby się we własnej ropnej wydzielinie. Objawów nie czuł bo maskowały je te badziewne leki.

Ja zaś niegdyś dostałem zatrucia. Wiadomo, że człowiek czasem ma biegunkę i wymioty. Też miałem furę roboty, więc zlekceważyłem. Do szpitala kazałem się zawieźć dopiero kolejnego dnia, jak wywracałem się ledwie spróbowałem wstać z wyra. Lekarz obsztorcował mnie porządnie, bo tak się odwodniłem, że jesz z pół dnia i przeniósłbym się do wieczności. Spędziłem w szpitalu trzy tygodnie z czego tydzień na kroplówkach. A jadąc do szpitala nie czułem się jakoś specjalnie źle. Po prostu byłem słaby.

Z takich "codziennych" narażeń - potrafisz np. ocenić, jak niebezpieczne dla danej osoby jest choćby użądlenie przez szerszenia?

Człowiek zazwyczaj nie wie na ile niebezpieczny dla życia jest jego stan. To potrafi ocenić tylko lekarz, bo posiada odpowiednią w tym ceku wiedzę. Dlatego twierdzę, że to lekarz powinien mieć znaczący głos w kwestii czy życie jest zagrożone, czy nie. Oczywiście to pacjent ma prawo do wyrażenia, lub nie, zgody na daną procedurę medyczną.

Oczywiście, że dla dzieciaków z domu dziecka powinien być jakiś program pomocy. Choć może jeszcze lepszym byłoby uproszczenie procedur adopcyjnych, żeby te dzieciaki trafiały do rodzin. Jednak 500+ to program pomocy dla rodzin. Nie zaś dla instytucji państwowych.