Chyba nie ma mnie, dziękuję

[Lexis]

Dziękuję za komentarze i dobre słowo

Ino tę "emocjonalną przepaść" bym mocniej zmetaforyzowała. Smile

Jak tak teraz na to patrzę, zastanawiam się, jak mogłam to zostawić w takiej postaci. Jestem w trakcie kminienia, czym to zastąpić.

Ęć kieliszków zrobiło swoje, Smile Bardzo fajny wiersz.

Przejmujący zapis poszukiwań we własnym wnętrzu. Koncentracja na sobie, aż do destrukcji. Wczoraj dostrzegłem kwiatek, który wyrósł w szczelinie pomiędzy dwiema kostkami bruku. Chłód ulic pustych przestał razić beznamiętnością istnienia i... nadzieja... że pośród serc, co ślepo prą przed siebie jest takie, które ów kwiatek również zauważyć potrafi...

Czasami zwykły kwiatek może poruszyć tak bardzo, że w końcu wszystko obróci o sto osiemdziesiąt stopni. Grunt to nie zamykać się na drobiazgi, które pomagają dalej trwać.

Pozdrawiam