Otwarte okno

[Laj]

- I żyli długo szczęśliwie – zakończył Paul Layton. Prawdę mówiąc trochę oszukiwał, bo gdy zobaczył, że jego córka, ośmioletnia Alex, śpi od kilku dobrych minut, ominął ostatnie dwie strony i wymyślił własną wersję zakończenia. Najciszej jak mógł odłożył książkę na stolik nocny

Prawdę mówiąc, bajarz dopuścił się małego, niewinnego oszustwa. Zobaczywszy bowiem, że jego ośmioletnia córka śpi od kilku minut, ominął dwie ostatnie strony, wymyślając, na poczekaniu, własną wersję zakończenia.

Jak mógł najciszej

Dziękuję za sugestie, ale właściwie niewiele mi to mówi. Wygląda to trochę jakbyś zmarła podczas czytania pierwszego akapitu, ostatnim aktem własnego jestestwa nacisnęła przycisk "odpowiedz" i padła nieżywa na biurko
Z całego serca mam nadzieję, że żyjesz i napiszesz coś więcej na temat pierwszej części opowiadania. Bo w proponowany przez Ciebie sposób można przerobić każde zdanie.
Ja bym wolał trochę więcej uwag merytorycznych + koniecznie coś od siebie na temat wrażeń ogólnych.

Tak to sobie wyobrażam