Schorowana Miłość

[emyk888]

No, no...
Mi się nie zarysował świat XVIII wieku, a bardziej, szpitala jakiegoś hospicjum zimnego, sterylnego. Ciekawy obraz zarysował się w mojej głowie. Tekst jak dla mnie dobry, trochę daje po psychice (ale chyba o to własnie też chodziło) zwłaszcza:

Nie ma szans. Nie ma niczego. Nic się już nie da zrobić.
Ale jak to? Dlaczego? Cóż uczyniłem?
Po prostu jesteś – to jest twoja wina! (szyderczy śmiech)

oraz to:

– Proszę, tu trochę węglowodanów, żebyś nie umarł ot tak, po prostu, z zagłodzenia – posłała mu słodki uśmiech.

i jeszcze ten względny spokój i opanowanie. Brr

i na podsumowanie: takich tekstów mogę czytać więcej zostawiam od siebie

4/5


pozdrawiam

E.