Domek z zapałek

[blackpepper]

Boję się burzy. Kiedyś się nie bałam. Ktoś leżał obok. Był na wyciągnięcie dłoni. Łapałam grzmoty i chowałam pod jego piżamę. Na błyskawice polowaliśmy razem. Trzymaliśmy je w posrebrzanych słoikach pod łóżkiem. Dobrze nam było. Chyba.
Ale on wiedział.
Ja nie wiedziałam.
Marzyłam, planowałam. Zbudowałam nawet domek z zapałek. Ciepło by nam tam było, prawda? Prawda?
A tak to jest zimno. I jemu i mnie. Odrobinę.
Deszcz padał. Mówił, że płacze jego anioł stróż. Nie pytałam dlaczego.
Grad padał. Mówił, że Pan woła o jego duszę. Pytałam dlaczego. Nie odpowiedział. Wtedy.
Dzisiaj wiem. I znowu boję się burzy. Nikogo nie ma. Jestem sama. Bardzo sama.
Nikt nie leje nade mną łez. Nie domagają się mojej duszy.
Nasz domek spłonął.