Sąsiedzkie spotkania.

[starysta]

Schodząc po schodach sąsiadowi powiedziałem dzień dobry.
-Jezus Maria-powiedział przestraszony-coś pan ludzi pan straszy uuuuu.
Burknął.
Cztery dni minęło, kiedy się wprowadziliśmy z żoną na nowe, nasze własne mieszkanie. Dość teściów.
Z szacunku (tak mnie wychowano) ja tylko grzecznie się zachowałem wobec sąsiada i pana starszego wiekiem.
Dziwne.
Po chwili wyjmowałem już pocztę ze skrzynki.
Wyjmując do klatki wchodzi kobieta.
Jak mnie nie zmierzy wzrokiem, od góry do dołu.
Przeleciało po mnie stado mrówek. Dostałem wytrzeszczu oczu.
Taki zdumiony, z myślą w głowie co to mogło znaczyć zacząłem wspinać się na schody. Kobieta, która zmierzyła mnie na parterze otwiera drzwi do mieszkania.
Patrzy.
Jak patrzy.
Oglądam się za siebie czy za mną nie stoi diablisko, czy nawet coś gorszego. No nie, nic i nikt nie stoi. Żeby przerwać to patrzenie mówię.
-Dzień dobry pani.
-Panie coś pan ludzi pan zaczepia a wynocha mi stad bo męża zawołam.
-Do widzenia-powiedziałem.
-Józek choć no tu, zaczepia mnie taki jeden.
Józek wyskoczył jak głodny bulterier.
-Co jest, co jest.
-Ano ten tam mnie zaczepia.
A ja spokojnie.
-Dzień dobry i do widzenia.
-Jasna cholera-ryknął Józek-patrzcie go jakiś dzikus.
Nie opowiedziałem żonie o tej żenującej farsie.
Wierzcie mi.
Nie uwierzyłaby.