Milcz

[Piramida88]

No i mamy wierszyk. Na dobranockę będzie chyba w sam raz. Troszkę takiego wliczania. Myślę, że każdy zrozumie o co w nim chodzi. Sytuacja jest prosta, banalna, zwyczajna, tylko dlaczego... podmiot liryczny czuje się najpierw poniewierany(to raczej silne emocje), a potem nagle ogarnia go stagnacja?
Tak w ogóle wiatr kojarzy się z ruchem, klaskanie również. Nie pasuje to do nagłego bez stanu, ponieważ burzy obraz wiersza.

złapał
schował pod łóżko
łzy emocje śmiech
zawiązał kokardkę
położył na półce
zabronił oddychać

Najpierw kładzie pod łózko, wiąże kokardkę, i jeszcze zdąży odstawić na półkę. Poplątane troszku. Wiem co masz na myśli, ale inaczej bym to ujęła.

tłucze się porcelana
a pajace szepcą z ironią
usta zastygają
a dłonie klaszczą

w stagnacji

Jeśli strofy mają się łączyć, to stagnacja z oklaskami nie współgra IMO.

Teraz tylko pociągnąć za sznurek, i niech poleci melodyjka.

Nie było aż tak źle, przynajmniej przesłanie jest jasne, i budowa moim zdaniem też w porządku: 2/5