Zamknięty do otwarcia

[erazmus]

Pomysł, który zakłada znęcanie się nad czytelnikiem w postaci tajemniczego pudełka, wokół którego zbudowane jest opko, w którym kusisz, zawierasz klucz do zrozumienia sensu miniaturki, ostatecznie zamykając nas samych w pudełku z ciekawości i domysłów, niczego wprost nie wyjaśniając, jest pomysłem wspaniałym i genialnym (choć niekoniecznie nowym). Tylko jest warunek tego DNA geniuszu tutaj – warunkiem tym jest niezdradzanie pod groźbą-prośbą, czym jest to cudo. A Ty niestety dzisiaj…

W pudełku krył się książę. Zamknął się, tak nagle.

Powiedz mi, że to ponury żart, że właśnie wyjaśniłaś swój tekst, pliz…

Reszty niestety nie kupuję. Warsztat nie jest może zły, ale nie oszukujmy się, to raptem kilka zdań na krzyż… Treściowo wydaje mi się trochę naiwne, dość daleko leżące do realnego świata i „prawdziwości morału”. Tylko że trzeba to oceniać w kategoriach bajki, także prawdopodobnie dla dzieci, przypuszczam, mógłby to być smakowity kąsek. I nie zrozum mnie źle, uważam, że dla najmłodszych naprawdę trudno pisać, trzeba mieć to coś, odróżniam literaturę „infantylną” od „dziecięcej” i Twój tekst prawdopodobnie leży właśnie gdzieś w tej drugiej kategorii. Mnie nie przekonałaś, podobał mi się pomysł pudełka, dopóki nie uraczyłaś mnie swoim wyjaśnieniem i nie zabiłaś magicznej tajemnicy, a tak pozostał – przynajmniej w moim mniemaniu – zaczyn na dobrą bajkę dla dzieci. Pozdrawiam serdecznie.