Zamknięty do otwarcia

[blackpepper]

Była sobie Księżniczka i był sobie Książę. Żyli w wielkim pałacu, którego podstawę stanowiła szczerość, a dach skonstruowano ze wsparcia. Para bardzo się kochała, było im ze sobą nadzwyczajnie dobrze. Bez kłótni, awantur, wyzwisk – idealnie dobrani ludzie w idealnie wybudowanym zamku.
Pewnego ranka Księżniczka, która zwykle dzień zaczynała od złożenia romantycznego pocałunku na ustach męża, ujrzała obok siebie jedynie małe drewniane pudełko.
- Książę! – zawołała z desperacją. – Gdzie jesteś?!
Nikt nie odpowiedział. Przerażona kobieta przeszukała cały pałac, by dojść do wniosku, że została sama. Sama z pudełkiem.
I istniała tak sobie Księżniczka obserwując jak podstawa jej domu powoli zanika i zaczyna wytwarzać nieprzyjemny zapach zgnilizny. Dach się zawalił, dlatego biedna kobieta, w czasie deszczu musiała chować się pod łóżko. Pudełko oczywiście cały ten czas tkwiło w kieszeni. Bez ruchu. Tylko krzyczało czasami coś o samotności, braku zrozumienia.
Śmierć przyszła niespodziewanie. Księżniczka odeszła na zgliszczach swojego pałacu, a wraz z nią egoizm, pycha oraz pudełko, które nad życie sobie ukochała.