Kochankowie

[Black Moon]

Nocą
przy chybotliwym płomieniu
dzikiej róży
wbijamy kolce w serca
chcąc ukoić ból

rozpędzeni
pragniemy się zatrzymać mówiąc
nigdy więcej
zaraz potem znów pędzimy
trzymając się za ręce

zaplątani
w patologiczną więź
płoniemy na stosie
własnych marzeń i żądz

odbierasz mi ostatnie słowo
zamykając usta
z gorąca pękają pęcherze
w zapowietrzonych płucach

byliśmy dla siebie oddechem
tylko na jedną noc