Życie nie jest poezją

[Lyssa]

miał być najpiękniejszy
pięknie się formował
dziecięce rymy odliczanek w słońcu
jak bańki mydlane
-pękały
metafory kochania skrzypiały na śniegu
i fajerwerki narodzin rozświetliły radością
połowę wiersza
układał się w strofy jak należy

rozciągał się i skracał wersy
bo często gubił się rytm
następne strofy były już melodyjne
aż wkradła się przedwczesna puenta
znieruchomiał
tak niewiele brakowało do końca

osamotnione słowa ginęły
część odnalazł w moim wnętrzu
spróbował stać się sztuką
układając w ostatniej strofie przejęzyczenia
odwrócenia sensu
bzdety jak spowiedź
w kalambury

osadzony
w realiach dzisiejszego życia
z uśmiechem mi szepce
z wszystkich twoich braków
brak słów
to jest najlepsze