Żeniec Wiatru

[Janko]

Na początek, zaczepki szczegółowe, potem będą bardziej hurtowe:

Widzioł żeś to, panie?

Panie z dużej lietki

co tam na mnie czeka, panie sołtysie.

jeśli chodzi o prawność historyczna, darowałbym sobie tu „panie” przed „sołtysie”.

Ukłonił się nisko i czym prędzej uciekł w stronę wsi znajdującej się kawałek przed lasem, przy którym właśnie stali.

do redakcji.

poprowadził pod to pobojowisko.

Raczej „na to pobojowsko” choć czytelnik nie bardzo wie o co chodzi.

oceniając czy to rzeczywiście to, czego szuka.

zakładam, że to nie zniszczonych drzew szukał, wiec warto by coś z tym zrobić.

Pnie połamane w kilku miejscach lub powyrywane z korzeniami, gałęzie strzaskane i rozrzucone w promieniu paru metrów, liście niemal całkowicie opadły.

Karczma, która przeważnie jest tłumnie oblegana przez chłopów, zresztą tak jak w innych mieścinach – ten rejon słynął z wybornego piwa – świeciła teraz pustkami, a nieliczni klienci siedzieli w najdalszych kątach, pogrążeni w cichych dyskusjach.

tu całość imho do przeredagowania. Próbujesz zbyt wiele informacji przekazać w tej wypowiedzi. Uważam, że da się to zdecydowanie lepiej opisać, a co ważniejsze, akurat Ty, powinieneś to zrobić bez większego wysiłku. Dodatkowo, skoro „inne mieściny” to czemu „ten rejon”?

Zasępił się, zmierzając ku głębi lasu.

nie próbuje ubarwiać na siłę, „zmierzając w głąb lasu” jest poprawne, to co napisałeś raczej nie.

na której leżało sporo prawdopodobnie roztrzaskanych drzew.

na diabła „prawdopodobnie”? Zwłaszcza, że za chwilę masz kolejne, a cały opisujące to zdanie nie trzyma się kupy. Wieśniacy nie roztrzaskują drzew, co najwyżej starają się z nich zrobić użytek. Może on jednak zobaczył wióry tartaczne?

takich kupek opiłków i wylał

opiłki są z metali, z drewna mamy wióry, drzazgi itp.

Brak reakcji – nic niezwykłego, drewno zacznie kopcić – znalazł swój cel.

jak to? „Brak reakcji” skoro zaczęło kopcić. Zdecyduj sie.

Czy to naprawdę jest tutaj?

do redakcji.

W końcu, po tylu latach poszukiwań znaleźli to, czego szukali?

nawet jeśli nie tylko on szukał, to był tu sam, więc to on to znalazł.

Aż usiadł z wrażenia, próbując uspokoić szybsze bicie serca.

szybsze do czego?

ale pokonał ich bez najmniejszego zadrapania.

nie wiedziałem, że był lakierowany. Może jednak „draśnięcia”? Choć całość brzmi sztucznie.

upływu ćwierci wieku, pamiętał to jak wczoraj.

przeczytaj to proszę.

lecz jako następca Żeńca Wiatru był od nich odseparowany.

chyba jednak „Żeńcy Wiatru”?

Niestety, zwolniono pętlę w momencie opuszczenia ostrza.

nie rozumiem „niestety” tak samo jak momentu w którym owo „zwolnienie” miało miejsce.

Sznur trzymał w dłoni zaciśniętej na widłach ubabranych w gnoju.

czyli trzymał i widły i sznur w tej samej dłoni? Dość ciężko wówczas było by mi zadzierzgnąć ten sznur na szyi bohatera.

nie męcząc się zbytnio, odsunął się spod rozpędzonych gabli.

całość do poprawki, ale to „niemęczenie się” było tu przebojem.

okazji stanąć twarzą w... no właśnie w co?

że niby co?!!! Naprawdę tu pojechałeś z udziwnieniami.

spojrzał na uśmiechnięte oblicze.

czyje? „ojca” to z Twojego tekstu to nie wynika.

Niestety, emerytowany Żeniec nie może sam uporać się z takim problemem, kodeks tego zabrania.

a to czego się tyczy? Ojca? Bo też to nie jest jasne.

Gałęzie trzaskały pod naporem z każdą sekundą silniejszych podmuchów.

do redakcji

tylko kowal z jego zakonu potrafił go użyć.

zakładam, że użycie nie dotyczy miecza tylko sekretu, wiec coś tu nie gra.

nawet najmniejszą nitkę w ubraniu Messora.

proszę...

Odjął dłonie od głowy, a krew dostrzeżona na ich wierzchach nie wróżyła niczego dobrego.

że niby co?

ostatnie myśli uderzały z wyrzutem.

też bez komentaża.

Nie ma zamiaru umrzeć, będąc wypiętym do swojego przeciwnika.

fakt, lepiej nie mieć tego „w du...je”... koszmarne.

Zamrugał kilka razy, by złapać ostrość.

powinien bardziej jeszcze rozpostrzeć palce

Całość jest dziwne, czasem starasz się coś na siłę ubarwić, używając bardzo dziwnych określeń, momentami wręcz niezrozumiałych. Czasem wszystko się wlecze, jakby bez celu. Cała opowieść jest niejaka, już pomijam fakt iż jest to Wiedźmin 50 001, ale nie jesteś w stanie przekazać w tej opowieści nic nowego. Bo jak zakładam, zamiast obietnicy Jeża i potworów z Sapkowskiego, mamy dobrowolne przekazania i wiatry. Nie wiem czemu, ludzie uważają, że Wiedźmin to opowieść o walce z „potworami”? Z całą pewnością, te zbieżności z pierwowzorem zaważyły na mojej opinnii, ale po prostu już to czytałem i to w lepszym wykonaniu – wybacz. Końcówka nieczytelna i w sumie jeszcze dosypuje dziegciu do i tak nie najlepszej brei. Wybacz, ale po prostu nie przemawia to do mnie. Nic poza wskazanymi różnicami vs. Wiedźmin to opowiadanie nie wnosi. Bynajmniej nie wymagam jakiejś zawrotnej oryginalności, i nie uważam, by ktokolwiek był w stanie takową osiągnąć, ale proszę... nie kolejny wersja...
Ostatnia rada, popracuj troszkę nad archaicznymi aspektami języka jeśli masz zamiar go używać. Dodatkowo, jeśli wszyscy to wszyscy czyli „babcia też”. Nie przeskakuj z jednego trybu narracji do innego (chodzi mi o słownictwo, jak stare to stare, bez nowomowy).