Niesie

[starysta]

a niesie niesie
wiatr słowa pisane
pomiędzy wzrokiem
i słuchem
pomiędzy dłońmi
a dotykiem
kolibry Miłosza
tańczące
w bukiecie zapachów
rozsiewają słowo
w tarasach umysłów
i świat w którym
pozostawia ślad Szymborska
w pytaniu o moje
zamknięte usta
podmuch podnieca
zachwyca
poezja Asnyka
ukryta w głębinach
ludzkiego serca
nie niknie jak sen
krótki
rozświetla twarze
Mickiewicz w sonetach
pyta
jak miłość smakuje
skowronkiem objaśnia
Że dzwoni ukrywając
Perełkę złotą
w sercu przyjaciela
a ja jeszcze nie znany
nikomu
biję o brzasku
w srebrzyste mgłą
dzwony
czy tworzę łzy
czy radości dziewicy
zakochanej
niesie słowa poezja
wszystkiego po trochu
czy czytać
czy zabrać do grobu