Via Appia - Forum

Pełna wersja: Niesie
Aktualnie przeglądasz uproszczoną wersję forum. Kliknij tutaj, by zobaczyć wersję z pełnym formatowaniem.
a niesie niesie
wiatr słowa pisane
pomiędzy wzrokiem
i słuchem
pomiędzy dłońmi
a dotykiem
kolibry Miłosza
tańczące
w bukiecie zapachów
rozsiewają słowo
w tarasach umysłów
i świat w którym
pozostawia ślad Szymborska
w pytaniu o moje
zamknięte usta
podmuch podnieca
zachwyca
poezja Asnyka
ukryta w głębinach
ludzkiego serca
nie niknie jak sen
krótki
rozświetla twarze
Mickiewicz w sonetach
pyta
jak miłość smakuje
skowronkiem objaśnia
Że dzwoni ukrywając
Perełkę złotą
w sercu przyjaciela
a ja jeszcze nie znany
nikomu
biję o brzasku
w srebrzyste mgłą
dzwony
czy tworzę łzy
czy radości dziewicy
zakochanej
niesie słowa poezja
wszystkiego po trochu
czy czytać
czy zabrać do grobu



Starysto, przyznam szczerze, że zrezygnowałam w połowie i nie dlatego, że wiersz jest słaby, wręcz przeciwnie, ma potencjał.

"kolibry Miłosza
tańczące
w bukiecie zapachów
rozsiewają słowo
w tarasach umysłów" - to Ci się udało Smile

Wszystkiemu winna jest forma. W wierszach stychicznych warto stosować interpunkcję albo przynajmniej zadbać o odpowiednią długość wersów, umiejętnie wykorzystywać przerzutnię, bo inaczej wychodzi nam tasiemczyk.... tak jak w tym przypadku

Dla mnie treść będzie zawsze ponad formą i to się nigdy nie zmieni, ale to w jaki sposób "sprzedajesz" wiersz ma również znaczenie... Dlatego skłaniałabym się (to oczywiście moje zdanie) ku stroficznej formie - oko się nie męczy, czytelnik nie musi się przedzierać przez kolejne wersy jak przez dżunglę, itd.

Niby taki "kosmetyczny" zabieg - podzielić wiersz na strofy - ale dzięki temu możesz m.in. podkreślić kluczowe dla zrozumienia wiersza wersy, słowa.

Pozdrawiam.


ocena: 6/10
Smile dziękuję bardzo, jak zawsze szczera i to piękne.
Zobaczę co się da zrobić, poczekam na inne opinie jeżeli pozwolisz, ( i czy w ogóle będą ) czy im ulegnę, a to już inna sprawa.
Pozdrawiam Kheira jak zawsze cieplutko. Wink
Niesie


a niesie niesie wiatr słowa pisane
pomiędzy wzrokiem słuchem
dłońmi a dotykiem

kolibry Miłosza
tańczące
w bukiecie zapachów
rozsiewają słowo w tarasach umysłów

świat w którym
pozostawia ślad Szymborska
w pytaniu o moje zamknięte usta
podmuch podnieca zachwyca

poezja Asnyka
ukryta w głębinach ludzkiego serca
nie niknie jak sen krótki
rozświetla twarze

Mickiewicz w sonetach
pyta
jak miłość smakuje skowronkiem
objaśnia że dzwoni ukrywając
perełkę złotą w sercu
przyjaciela

a ja jeszcze nie znany nikomu
biję o brzasku w dzwony srebrzyste
mgłą malowane

czy tworzę łzy
czy radości dziewicy zakochanej

niesie słowa poezja
wszystkiego po trochu
czytać pokazać
czy zabrać do grobu


Czasami wracam, tak do wszystkich wracam i czytam, poprawiam, wydaje mi się Kheira że to jest to. Ostatecznie.
Pozdrawiam. Smile