boję się

[zimna farba]

najbardziej boję się słów zaczynających na a
otwartych pytań się boję
spotkań które żądają żeby być pierwszym
czekań dwukrotnych trzykrotnych dalszych
rozbitych przez czekanie naczyń
zegarów kipiących jak emaliowane garnki

boję się zrośnięc i zrostów
w ciemnych dwuręcznych kieszeniach
kręgu światła wędrującego po palcu aż do powierzchni kropli
noszenia garderoby po zmarłej matce
jeśli widzi co noszę przewraca się w grobie
mamy się boję która urodziła już inny świat
i jest jak miód chociaż wciąż boi się pszczół
ciebie i rośnięcia w tobie jak w maszynie do chleba
gdzie dorzuca się łuskane ziarna i w ogóle co chce
tego co nie potrafi wyjść chociaż nikt nie trzyma
zimy tak ostrej że rozcina wargi
tego się boję że zobaczysz