Beton

[RootsRat]

Viosenna, miało

Ja się podpisuję pod tym, co napisali poprzednicy o szarym, fotograficznym uchwyceniu świetnej metafory. Należą się graty, Roocik ALE nie podoba mi się to odseparowanie podmiotu lirycznego od całej reszty świata. Tak mi to trochę zalatuje próbą wywyższenia się ponad tych, których otacza mur. Imho, każdego otacza. Kwestia tylko jak duża jest odległość pomiędzy dziećmi-myślami a tymże murem. Niestety (albo na szczęście) nie ma permanentnej wolności na autostradzie myśli, bo poniekąd ogranicza je wizja rzeczywistości. A co do tego wypadania serc, to mi się kojarzą opowieści mojej babci jak wiązała ojcu i wujasowi klucz na szyi, coby nie zgubili. Taki hint, m8. Może myśli-dzieci tez powinny sobie smycz zainstalować?
Pozdróweczka i sorry za zbytnie filozofowanie :-)

Hm, broń mnie borze iglasty od wywyższania się! Ostatnio jakoś lubię pisać w drugiej osobie, zresztą nie raz już tak pisałem (Bramy, Równowaga). Jakoś mam odczucie, że może wtedy lepiej dotrze do czytelnika? Albo że czytelnik sam się "wywyższy", kiedy się utożsami z peelem...? Nie wiem, no tak mi się ostatnio pisze.

Powiesić sobie serce na szyi, żeby nie zgubić. Świetne, ale nie będę Ci już tego podkradał.

Filozowania nigdy za wiele. Z filozowania powstają teorie, z teorii praktyka. Byle tworzyć zamiast niszczyć.

Dzieki, Pasiu