A to moje

[starysta]

Liczę na baty

komik i pajace

No i jest. Przyszedł do mnie.
Wczesnym porankiem.
A może wyszedł na przeciw.
Albo też to ja stanąłem na jego drodze.
Nie ważne.............- jest.
...i ten wzrok.
Wychodząc do pracy śmieci niosę.
Śmietnik - cała cywilizacja.
Skarbnica dla wielu.
Czy biednych, pozostawionych.
Nie poradnych i pijanych.
Dla ludzi to pewne.
Wchodzę, no i masz tu sobie.
Patrzy na mnie.
Smutnie.
Mnie też.
.....kto ?
Ano komik. Komik lalka.
Tak, - komik bez twarzy bo zamalowany.
...i ten wzrok pytający.
Dlaczego ten pajac mnie tu zawiesił.
Zadaje to som. Ano dlaczego.
Ja też patrzę.
Patrzymy na siebie.
On już wie że nie będzie tak wisiał.
Poznał.
Zabrałem.Do pracy bo i gdzie.
Wchodząc konsternacja. pajaców.
A co Pan z komikiem.
...i ten wzrok pytający.
Co to za pajace.
Ano pajace.
Posadziłem na oknie.
Milej
Stańczyk prawdy naszych czasów.
Tylko taki pomalowany.
...i tylko ten wzrok odpowiadający.
Ja wiem co za pajac odebrał mi twarz.
Pajace maja on nie.
Twarz.
Niosę komika pod ranieniem.
Sąsiad mówi.......a to ma szczęście.
Długo nie powisiał.
Dlaczego.
...i tylko ten wzrok krzyczący.
To ten pajac mnie tam powiesił.
A żebyś wiedział........- PAJAC.
Życie ma też na wpół zwieszone.
Istnieje w zawieszeniu.
Zapomniany w próżności, głupocie i RM wymazany.
Żona uradowana.
Powiada, - Jaka śliczna lalka.
Śliczna prawda.
...i tylko ten wzrok krzyczący.
O ! LUDZIE !
Tak ludzie laleczko.
Mało nas ale ludzki stan.
Siedzi teraz zemną.
Stańczyk bez głosu.
Widzi i krzyczy.
Człowieku !
Marność twego pokolenia.
Jesteś a Cię nie ma.