Lustra

[Morydz]

MAMA: Opowiedz nam, chcemy wiedzieć, „jak ci się żyje”. (Brzmi jak w cudzysłowach)

Jak w cudzysłowie.

Nauczycielom też przeszkadzam – mimo, że jestem zdolny, lepsze oceny ma tylko Wera.

„Mimo że” nie rozdzielamy przecinkiem.

Popełniłaś najgorszą decyzję w swoim życiu.

Nie można popełnić decyzji, można ją podjąć.

Mój komentarz najwyraźniej będzie dowodem na to, jak różne są gusta. Księżniczce się podobało - mnie się niestety nie podoba. Nie przemawia do mnie zapis "dramatyczny" dialogu, dodatki w nawiasach mnie drażniły. I również w przeciwieństwie do mojej niebieskiej koleżanki nie udało mi się poczuć emocji, które starałeś się zawrzeć w tekście.
Generalnie najwięcej "ale" mam do formy właśnie. Krótkie wypowiedzi w dialogach zniechęcają trochę, a bardziej jeszcze zniechęcają zdania typu "Nie, nie, nie, nie, nie. Nie, nie! Nie, po prostu… Stoję. Nie, nie, nie, nie, nie, nie. Ona, już, ale. Nie, nie, nie, nie wytrzymam." No zlituj się, jaki to ma sens?
Kolejna denerwująca rzecz: zdania składające się z samych rzeczowników. Zdania budowane w ten sposób na ogół mają na celu nadać narracji większą dynamikę, ale u Ciebie jakoś chyba nie wyszło... Ostatnia wkurzająca rzecz to narracja w stylu "wyszedłem z pokoju, skręciłem w lewo, zatrzymałem się, wziąłem kubek lewą ręką, obróciłem się...itd". Zdarza Ci się coś takiego. Może to moja indywidualna fanaberia, ale mnie osobiście to okropnie w tekstach irytuje. Dotknąłem tym samym właśnie kwestii Twojego stylu, którego, znów w przeciwieństwie do Księżniczki, nie potrafię niestety docenić.
To tyle ode mnie. Życzę Ci, by kolejnym czytelnikom podobało się bardziej