Neutralność

[sithisdagoth]

Schematycznie do bólu [szczególnie postacie], typowe fantasy, czytałem tego typu opowiadania już wiele razy, a to duży minus. Źle napisane pod względem technicznym, znajdzie się też trochę braków w logice.

Podeprę się argumentami coby nie wyszło, że sobie wystawiam oceny bez zastanowienia.

- Dokładnie – zakrzyknął trzeci. - Powieszą! To wszystko wina tego wyrzutka, dziwoląga. Zabijmy go, nikt się nie dowie.

- Tekst, imho, idiotyczny. Naprawdę sądzisz, że przeciętni, bezbronni ludzie postanowili by napaść na osobę, która ma w ręku miecz i umie się nim posługiwać?

Jego boki były w niektórych miejscach poorane ząbkami niczym w pile do drewna.

- Tekst odzwierciedla, zdaje się, średniowieczne klimaty, a wtedy piły do drewna miały naprawdę duże zęby. Nie sądzę by jakikolwiek, szanujący życie, wojownik zaryzykowałby walkę czymś takim.

Ostrze było długie na 50 cali, wykonane z krasnoludzkiego metalu. Na pozłacanej rękojeści były umieszczone dwa kamienie – błękitny szafir i czerwony rubin. Tuż nad rękojeścią, na klindze ostrza był napis, elfie runy.

- Wwalasz taki opis wewnątrz fragmentu akcji. Za długi jest, za dużo w nim informacji. Całkowicie łamiesz tym dynamikę. Ponadto - pisanie, że miecz miał "50 cali" to słaby sposób na zobrazowanie, czytelnik musi się zastanowić jak te 50 cali w rzeczywistości wygląda. Lepiej wyglądałoby już "długi na półtora łokcia".

Jest piękna, pomyślał mężczyzna.

- Myśli bohaterów powinno się jakoś odznaczać od reszty tekstu. Lepiej byłoby gdybyś napisał np. ">>Jest piękna<< - pomyślał mężczyzna".

- Witaj, Serigard – wyjąkała kobieta. Zawsze się przy mnie jąka, nie wiedzieć czemu. - Czy nic ci nie zrobili?

- Skąd ta nagła zmiana rodzaju narracji?

Scena walki jest w miarę dobra, ale nie na tyle by zrekompensować miałkość całej reszty.

2/10