Uwaga przed przeczytaniem - chwytliwy tytuł, zwraca uwagę.
dźwięk, który kompletnie nie przypominał ludzkiego.
Bardzo mocne opowiadanie. Horrory, które napisałem do tej pory, w porównaniu z "Radio Agonia" to są bajki na dobranoc. Gore, gore, gore. Wulgaryzmy i erotyka. To jest to, człowieku.
Błędy, które Ci wytknąłem wydają się mi zwykłymi niedopatrzeniami. Poważniejszych zastrzeżeń nie mam. Tekst wydaje mi się dobrze skomponowany. Podobało mi się jak zróżnicowałeś Rzeźnię i frustrata w koszuli, oni są totalnie odmienni, wybór fajek, jakie palą, uważam za bardzo słuszny.
(Fajni są tacy antagoniści jak ten frustrat, nieokrzesani, zwierzęcy, dzicy. Nie wiadomo, czego się po nich spodziewać - mózg podpowiada bydlęcą, bezmyślną agresję. Chociaż w sumie tutaj ten koleś ładnie załatwił Rzeźnię z tym BMW, więc nie jest do końca tym typem bohatera).
Najlepszy dla mnie był moment, kiedy właśnie ten frustrat ganiał Rzeźnię po budynku. To był, w moim odczuciu, horror pierwszej klasy, wyróżniający się na tle opowiadania. Ogólnie lubię takie sceny pogoni, emocje, oddech świra za plecami. To się chwali.
Wulgaryzmy mi nie przeszkadzały, pasowały do sytuacji. Moment, gdy Robert zadzwonił do Radia jest taki, jaki miał być - obrzydliwy.
Muszę przyznać, że masz łeb do wymyślania takich tortur różnych.
Na końcówce sobie pomyślałem - no, to już się przeradza w totalną masakrę. Co nie znaczy, że mi się nie podobało.
Na początku tekstu fajna erotyka z udziałem Mariki, przykuwa uwagę, a warto chwycić czytelnika już na początku tekstu, by sobie nie odpuścił.
Mam poważne zastrzeżenia do jednej sprawy - minęła aż doba? Co oni w tym czasie robili? Czemu nikt nie zareagował? Czemu Robert nie ujawnił się wcześniej, tylko wyskoczył jak diabeł z pudełka akurat po dobie? To mi się zdaje naciągane pod tekst i w sumie nie wiem czy potrzebnie.
Podsumowując - fajne postaci, groza, dynamika, humor, erotyka, obrzydliwość. Nie wiem, jak się spodoba innym i czy ich nie zniesmaczy, ale mi - jako horrorowemu maniakowi - podobało się bardzo. Super tekst!
Pozdrawiam!
Cytat:Sama również lubiła, dawało jej to poczucie, że sprytnie prowokuje Adama do nieustannego myślenia o jej wdziękach. Zastanawiała się, czy jej łydki wyglądają apetycznieSporo tego jak na tak krótki fragment.
Cytat:Rozbłysła lampka, sygnalizująca, że Adam wszedł na antenę.Pierwszy przecinek niepotrzebny.
Cytat:Mamy dziś do odsłuchania całkiem sporo interesującyc kawałków.Zjadło 'h'.
Cytat:przysłał killfuckdie
Cytat:Uwielbiał to miejsce. Ciemne, oświetlone jedynie małą lampką i włączonym monitorem komputera miejsce było tak cudownie, tak rock'n'rollowo zaniedbane i brudne.Powtórzenie.
Cytat:Wyjął palec i udał, że pieści nim Jasona po zamaskowanym policzku. – A ti, ti. Puci, puci.Ale jaja.
Cytat:. Zatkało go a zimny pot rozlał się po plecach.Przecinek przed 'a'.
Cytat:słowa dziewczyny brzmiały na krawędzi zrozumienia.Ten fragment zdania nie brzmi zbyt dobrze.
Cytat:Jego siostra wydała z siebie dźwięk kompletnie nie przypominający ludzkiego.Razem. A ogólnie wydaje mi się, że lepiej byłoby:
dźwięk, który kompletnie nie przypominał ludzkiego.
Cytat:– Widzę cie! Już nie żyjesz!Zjadło ogonek.
Cytat:Ostatnie kilka schodów przeskoczył bijąc życiowe rekordy w skokach w dal, wzwyż i czort wie, jakich jeszcze.Przecinek przed 'bijąc'.
Cytat:Dlaczego mnie nie stąd wyciągnie i nie zabije jednym machnięciem tej małpiej łapy?'stąd nie'
Cytat:Pokręcił, poklikał, przypieprzył parę razy pięścią w konsoletę i udało się
Bardzo mocne opowiadanie. Horrory, które napisałem do tej pory, w porównaniu z "Radio Agonia" to są bajki na dobranoc. Gore, gore, gore. Wulgaryzmy i erotyka. To jest to, człowieku.
Błędy, które Ci wytknąłem wydają się mi zwykłymi niedopatrzeniami. Poważniejszych zastrzeżeń nie mam. Tekst wydaje mi się dobrze skomponowany. Podobało mi się jak zróżnicowałeś Rzeźnię i frustrata w koszuli, oni są totalnie odmienni, wybór fajek, jakie palą, uważam za bardzo słuszny.
(Fajni są tacy antagoniści jak ten frustrat, nieokrzesani, zwierzęcy, dzicy. Nie wiadomo, czego się po nich spodziewać - mózg podpowiada bydlęcą, bezmyślną agresję. Chociaż w sumie tutaj ten koleś ładnie załatwił Rzeźnię z tym BMW, więc nie jest do końca tym typem bohatera).
Najlepszy dla mnie był moment, kiedy właśnie ten frustrat ganiał Rzeźnię po budynku. To był, w moim odczuciu, horror pierwszej klasy, wyróżniający się na tle opowiadania. Ogólnie lubię takie sceny pogoni, emocje, oddech świra za plecami. To się chwali.
Wulgaryzmy mi nie przeszkadzały, pasowały do sytuacji. Moment, gdy Robert zadzwonił do Radia jest taki, jaki miał być - obrzydliwy.
Muszę przyznać, że masz łeb do wymyślania takich tortur różnych.
Na końcówce sobie pomyślałem - no, to już się przeradza w totalną masakrę. Co nie znaczy, że mi się nie podobało.
Na początku tekstu fajna erotyka z udziałem Mariki, przykuwa uwagę, a warto chwycić czytelnika już na początku tekstu, by sobie nie odpuścił.
Mam poważne zastrzeżenia do jednej sprawy - minęła aż doba? Co oni w tym czasie robili? Czemu nikt nie zareagował? Czemu Robert nie ujawnił się wcześniej, tylko wyskoczył jak diabeł z pudełka akurat po dobie? To mi się zdaje naciągane pod tekst i w sumie nie wiem czy potrzebnie.
Podsumowując - fajne postaci, groza, dynamika, humor, erotyka, obrzydliwość. Nie wiem, jak się spodoba innym i czy ich nie zniesmaczy, ale mi - jako horrorowemu maniakowi - podobało się bardzo. Super tekst!
Pozdrawiam!