Rozdział 6
Staż Miejska nigdy nie miała dużo roboty, no może tylko w nielicznych przypadkach ataków smoków i innych maszkar z mackami. Czasem Sam Vimes musiał kłopotać się z panoszącą się po ulicach wolnością słowa lub szaleńcami chcącymi wsadzić kaprala Noobs’a na tron. Dawno temu pojawił się przerośnięty krasnolud, Marchewa, chcący pracować porządnie, innymi czasy zaś Śmierć przestał pracować, zostawiając miasto sam na sam z wózkami na zakupy. Ba, Sam wziął nawet ślub! Nigdy jednak nie miał doczynienia z myślącym trollem. Detrytus nie był niestety przypadkiem odosobnionym. Ostatniej nocy na posterunek na ulicy Wiązów przyszedł Wulkanit i dobrowolnie przyznał się do sprzedaży slabu nieletnim. Zapytany czemu, odpowiedział ze męczyło go sumienie. W południe zjawiła się na Królewskiej Drodze pewna pani w zielonym skarżąc się na nachalnego trolla adoratora, recytującego wiersz własnej produkcji. Nie był to nawet zły wiersz, ale kto chciał by dzielić łoże z górą? Prawdziwe problemy miały się dopiero zacząć, gdyż zbliżały się obchody bitwy w dolinie Koom. Sam cieszył się tylko, ze nie musiał zatwierdzać nowych przewodniczących nowopowstałej Gildii Samobójców.
-Komendancie. – Detrytus wszedł do gabinetu i zasalutował. Vimes chyba nigdy się do tego nie przyzwyczai, a to już drugi dzień jego inteligencji.
- Jak tam nowy hełm?
-Świetnie pochłania ciepło, sir. Kapitan Marchewa każe donieść o rosnących niepokojach w mieście. Myślę, że mogły mieć z tym coś wspólnego deszcze psów, sir.
-Magowie już je wyjaśnili?
-Twierdzą ,że to coś wspólnego z zakrzywieniem pola magicznego Dysku. Osobiście powiązuję sprawę z zaginięciem inwentarza ze schroniska na równinie Sto Lat.
-Zostają jeszcze spadochrony. – Sam zapalił cygaro. – Co z tymi tłumami?
-Twierdzą, że stoi za tym Ventinari.
-Nonsens.
-Zgadzam się, ale nie słuchali trolla, sir.
-Doprawdy? Zawsze się słuchali.
-Brzydzę się przemocy.
Sam zaciągnął się dymem. W takich chwilach żałował, że obiecał Sybilli abstynencję.
-I nie będę jadł mięsa. To niehumanitarne.
W takich momentach żałował tego szczególnie.
-Czego chce ten tłum?
-Obawiam się że rebelii.
Vetinari schylił się by podnieść coś z podłogi. Bełt wbił się w oparcie fotela na wysokości jego głowy sekundę później.
-Wiesz, że wylali by cię z Gidli za taką niekompetencję? – Patrycjusz uniósł się i ukazał naładowaną kuszę pistoletową. – Wiem ze ten model jest jednostrzałowy i że nie ma innego wyjścia z tego pokoju niż przez linię strzału. Jestem dokładnie tak samo cierpliwy jak ty, więc Mozę nie traćmy czasu, tylko porozmawiajmy jak dżentelmeni?
Młoda postać wysunęła się z cienia.
-Witaj Havelock – powiedział Havelock.
-Witaj Havelock – powiedział Havelock.
Młody Vetinari ukłonił się lekko.
- Nie nauczyłeś się jeszcze wszystkiego.
- To dopiero drugi rok.
-Interesuje mnie tylko jak przedostałeś się w czasie, dlaczego zamach na mnie rozumiem. Gildia nie wyda pozwolenia na zabicie mnie, ale kto osądzi Patrycjusza o zabicie Patrycjusza?
-Nie mogę ci tego zdradzić!
- Nie powiesz samemu sobie?
Skrytobójca pomyślał chwilę.
-Obudziłem się w tym czasie, od razu nie zdałem sobie sprawy, dopóki nie poszedłem do gildii. Wtedy zrozumiałem co się stało.
- I zrozumiałeś, że nic nie zmienisz, więc trzeba się przystosować?
-Tak.
-Sam bym tak zrobił.
-Zrobiłeś.
-Rzeczywiście.
-Kiedy ludzie w gildii zorientowali się w sytuacji zlecili mi zadanie bez mrugnięcia okiem.
-Ciekawie. Pozwól, ze dam ci drugą szansę. To hańba dla mnie, takie słabe wyszkolenie. Jak nie będziesz miał pomysłu, przyjdź. Zawsze jestem gotowy pomóc.
Patrycjusz odłożył kuszę zabrał się za papierkową robotę.
-Ach. I czy mógłbyś zabrać tę gazową bombę? Psuje atmosferę.
Staż Miejska nigdy nie miała dużo roboty, no może tylko w nielicznych przypadkach ataków smoków i innych maszkar z mackami. Czasem Sam Vimes musiał kłopotać się z panoszącą się po ulicach wolnością słowa lub szaleńcami chcącymi wsadzić kaprala Noobs’a na tron. Dawno temu pojawił się przerośnięty krasnolud, Marchewa, chcący pracować porządnie, innymi czasy zaś Śmierć przestał pracować, zostawiając miasto sam na sam z wózkami na zakupy. Ba, Sam wziął nawet ślub! Nigdy jednak nie miał doczynienia z myślącym trollem. Detrytus nie był niestety przypadkiem odosobnionym. Ostatniej nocy na posterunek na ulicy Wiązów przyszedł Wulkanit i dobrowolnie przyznał się do sprzedaży slabu nieletnim. Zapytany czemu, odpowiedział ze męczyło go sumienie. W południe zjawiła się na Królewskiej Drodze pewna pani w zielonym skarżąc się na nachalnego trolla adoratora, recytującego wiersz własnej produkcji. Nie był to nawet zły wiersz, ale kto chciał by dzielić łoże z górą? Prawdziwe problemy miały się dopiero zacząć, gdyż zbliżały się obchody bitwy w dolinie Koom. Sam cieszył się tylko, ze nie musiał zatwierdzać nowych przewodniczących nowopowstałej Gildii Samobójców.
-Komendancie. – Detrytus wszedł do gabinetu i zasalutował. Vimes chyba nigdy się do tego nie przyzwyczai, a to już drugi dzień jego inteligencji.
- Jak tam nowy hełm?
-Świetnie pochłania ciepło, sir. Kapitan Marchewa każe donieść o rosnących niepokojach w mieście. Myślę, że mogły mieć z tym coś wspólnego deszcze psów, sir.
-Magowie już je wyjaśnili?
-Twierdzą ,że to coś wspólnego z zakrzywieniem pola magicznego Dysku. Osobiście powiązuję sprawę z zaginięciem inwentarza ze schroniska na równinie Sto Lat.
-Zostają jeszcze spadochrony. – Sam zapalił cygaro. – Co z tymi tłumami?
-Twierdzą, że stoi za tym Ventinari.
-Nonsens.
-Zgadzam się, ale nie słuchali trolla, sir.
-Doprawdy? Zawsze się słuchali.
-Brzydzę się przemocy.
Sam zaciągnął się dymem. W takich chwilach żałował, że obiecał Sybilli abstynencję.
-I nie będę jadł mięsa. To niehumanitarne.
W takich momentach żałował tego szczególnie.
-Czego chce ten tłum?
-Obawiam się że rebelii.
Vetinari schylił się by podnieść coś z podłogi. Bełt wbił się w oparcie fotela na wysokości jego głowy sekundę później.
-Wiesz, że wylali by cię z Gidli za taką niekompetencję? – Patrycjusz uniósł się i ukazał naładowaną kuszę pistoletową. – Wiem ze ten model jest jednostrzałowy i że nie ma innego wyjścia z tego pokoju niż przez linię strzału. Jestem dokładnie tak samo cierpliwy jak ty, więc Mozę nie traćmy czasu, tylko porozmawiajmy jak dżentelmeni?
Młoda postać wysunęła się z cienia.
-Witaj Havelock – powiedział Havelock.
-Witaj Havelock – powiedział Havelock.
Młody Vetinari ukłonił się lekko.
- Nie nauczyłeś się jeszcze wszystkiego.
- To dopiero drugi rok.
-Interesuje mnie tylko jak przedostałeś się w czasie, dlaczego zamach na mnie rozumiem. Gildia nie wyda pozwolenia na zabicie mnie, ale kto osądzi Patrycjusza o zabicie Patrycjusza?
-Nie mogę ci tego zdradzić!
- Nie powiesz samemu sobie?
Skrytobójca pomyślał chwilę.
-Obudziłem się w tym czasie, od razu nie zdałem sobie sprawy, dopóki nie poszedłem do gildii. Wtedy zrozumiałem co się stało.
- I zrozumiałeś, że nic nie zmienisz, więc trzeba się przystosować?
-Tak.
-Sam bym tak zrobił.
-Zrobiłeś.
-Rzeczywiście.
-Kiedy ludzie w gildii zorientowali się w sytuacji zlecili mi zadanie bez mrugnięcia okiem.
-Ciekawie. Pozwól, ze dam ci drugą szansę. To hańba dla mnie, takie słabe wyszkolenie. Jak nie będziesz miał pomysłu, przyjdź. Zawsze jestem gotowy pomóc.
Patrycjusz odłożył kuszę zabrał się za papierkową robotę.
-Ach. I czy mógłbyś zabrać tę gazową bombę? Psuje atmosferę.